जूनको तस्विर बनाउन लगायौ, मैले कागजमा बादल बनाए
दुनियाले मलाइ पागल बनायो, मैले दुनियालाइ पागल बनाए
अध्यारोमै बुनिरहे मेरा कथाहरू
पानाहरू फरक, एकनास गाताहरू
बोल्न बन्देज लगायौ, कल्पनाको आकाश बनाए
दुनियाले मलाइ पागल बनायो, मैले दुनियालाइ पागल बनाए
फेरि अर्को वसन्तमा म फूल्छु, फूल्दिन
हिउको यो कठोर झरी, म भुल्छु, भुल्दिन
जहाँ रोकिए अरूहरू, त्यहि आवतजावत बनाए
दुनियाले मलाइ पागल बनायो, मैले दुनियालाइ पागल बनाए
हिडे हुँला कति पाइला, कसैले गनेको छैन
बाकि छ अब कति, कसैलाइ भनेको छैन
पखेटा उने समयको, र नयाँ जहाज बनाए
दुनियाले मलाइ पागल बनायो, मैले दुनियालाइ पागल बनाए
सक्थे त बागमतीमा म रक्सी बगाउथे
मन्दिरका हर मूर्ती यसैमा नुहाउथे
शताब्दी भयो, बेहोश छन् मान्छे
केही प्याला पिलाउथे, सबैलाइ जगाँउथे
आँखामा छ, छ ध्वजाको पर्दा
ध्वजा च्यात्थे, आँखा नङ्ग्याउथे
ढोगीन्छ ढुँगा, मान्छे ढोगीदैन
ती ढुँगा जोड्थे, घर म बनाउथे
भोकभोकै बस्छ र भजन गाउछ संसार
दियोमा तेल होइन, सोमरस म चढाउथे
नसोध न तिमी पनि
यो पिडा जलाइको
म त काटी सलाइको ।
सडकमाथी खुशी हिड्छ
म दबिएको माटो
फूल्छु एकदिन सडक छेडी
अहिले छु म काचो
पानी पारी शितल देला
खै अब मलाइ को ?
म त काटी सलाइको ।
चुल्हो होइन धुरी जलाए
मान्छेले मेरै बदनाम गराए
आगो पनि त जीवन हो आखीर
आगोमै किन जीवन डढाए ?
व्यथा अब सुनाउदिन
जुग कहाँ छ भलाइको ?
म त काटी सलाइका ।
Subscribe to:
Posts (Atom)