चन्द्रमाको आसु

चन्द्रमाको आसु बनी
उजेली थोरै खसिदियो
रात रोयो, मन रोयो
ओठ भने हासिदियो

मुहारभरी झरी पर्छ
आँखा टिलपिल भइदिदा
रसाउछ यो मनको भित्ता
एक्लै गीत गाइदिदा

जूनकिरी उड्दै-उड्दै
पर कतै विलाइदियो
रात रोयो, मन रोयो
ओठ भने हासिदियो

बाहिर फैलि दिन्छु बरै
बोल्ने कुरा अर्कै हुन्छ
भित्र थिग्रि दिन्छु कठै
मनले मनमै कुरा थुन्छ

मुकुण्डोको खेती गर्दै
मान्छे जूनी बाँचिदियो
रात रोयो, मन रोयो
ओठ भने हासिदियो

टोपी

निर्जिव हिमालले मात्र
बनेको छैन यो देश ।

खासमा बनेको छ
सजिव आत्माहरूले ।

जसरी
ढाका टोपी नै देश होइन
बरू तिम्रो शीर हो देश ।

परिचयपत्र

पासोजस्तो झुण्डिएर
दिनरात मेरो घाटिमा
यो परिचयपत्र
मसँगै माग्दैछ
मेरो परिचय ।

मान्छेको परिचय
नाम, दर्जाले मात्र
कहाँ जनाउछ र !

झुमर

झुमरका काचभरी छन्
मजदुरका चोटका राता धब्बाहरू
त्यसैले त यति मजा लिदैछ
यो सम्भ्रान्त रात ।

ऐना

घामसँग
समाजसँग
सिँगो संसारसँग
सहजै सक्छ मान्छे
आँखामा आँखा जुधाउन
मात्र
ऐनासँग सक्दैन ।

गलबन्दी

जति पटक धोएपनि
जादैन दाग
मेरो गलबन्दीबाट ।

सायद
उनीभन्दा पनि 
बढी टिकाउ रैछ
उनको ओठको लिपिस्टिक ।

चुरोट

नजिस्कनु भन्छन् मृत्युसँग 
म अबुझ
चुमिरहन्छु मृत्युलाइ ।

नपत्याए हेर
मेरो ओठको चुरोट ।

#Smoking_Kills

यि आँखाको निन्द्रा

यि आँखाको निन्द्रा ति आखाँबाट हुन्छ पुरा
कोसौ टाढाबाट सुन्छु तिम्ले नभनेका कुरा

तिमी त्यहा छौ, मेरा पाइला जहा भएन
सँगै हुनुको परिभाषा के हो थाहा भएन
मलाइ त सँगै लाग्छन् रूखका पात र जरा
कोसौ टाढाबाट सुन्छु तिम्ले नभनेका कुरा

चट्याङ आउदा म अहिले पनि डराउछु
तिमि सम्झि आफ्नै छायामा म हराउछु
यो झरीमा चुपचाप ओत लाग्छ मनको चरा
कोसौ टाढाबाट सुन्छु तिम्ले नभनेका कुरा

कोट

आज गनाइरहेछ
यो कोटको भित्री खल्ती
यहाँ भेटिएका छन् 
सडेका
ल्वाङ, सुकमेल र सुपारी ।

आसुसित मुछिदा
बेस्वाद लागेको थियो
तिम्रो लगनको भोज
गल्तीवश 
खल्तीभरी भर्न पुगेछु
एकमुठी माया भन्ठानेर।

किताब

मुसाजस्ता शब्द
भ्यागुताजस्ता पाना
र स्यालजस्ता गाता ।

न घर जस्तो
न चिडियाखाना जस्तो 
न जिवन बुझाउने
न उज्यालो बचाउने ।

यि सब किताब 
एक-एक गरी च्यातिदेउ ।

कलम

कलम ठूलो कि तरवार ?
यो प्रश्न गर्ने कलमलाइ
भर्खरै लगाइयो हतकडी 
र हुलियो
तरवारको कारागारभित्र ।

चुकुल

खतरनाक छ चुकुल 
खुकुरीभन्दा पनि ।

चुकुल लाएपछि- 
बन्द कोठामा 
देश बेचेपनि
कसैले चाल पाउन्न ।

खुकुरी हार्दा कमसेकम 
हारको कथा सुनाइन्छ ।

के कसैले सुनेको छ 
चुकुलको कथा ?

बिर्को

मोटा-पातला
ठूला-साना
पुराना-नया
हरेक बोतलहरू
बिर्कोबिना रित्ता हुन्छन् ।

सानो बिर्कोको ठूलो काम छ
सायद !
केहि सानो हुदैन
कोहि सानो हुदैनन् ।

मार्बल

म मार्बल भएर
मार्बलमै चिप्लिएर
पुग्न पाए हुन्थ्यो
तिम्रो अँगालोमा ।

तिमि चरी
आकाशमा उड्छ्यौ
म मार्बल 
सायद भुइमै सुहाउछु ।

सिरानी

जती आफ्नो ठानेर
छातीमा टासेपनि
आखीरमा
टाउको टेकेरै छाड्छ सिरानी ।

धारा

कहाँ-कहाँ
टाढा-टाढाबाट बग्दै
आइदिन्छ पानी धारामा
मानौ आमाले पठाकि हुन्
एक बोरा कोशेली ।

मोबाइल

सधै
कि दिमागको सुन्नु
कि दिलको
दिमाग र दिल नहुनेले
मोबाइलको सुन्नु ।

छाता

झरीमा ओढेपछि
भिझेको छाता
लैजान्न मान्छे कोठाभित्र
ढोकाबाहिरै पर्खाउछ ।

जसरी
भगवान पर्खाइ रहेछ
मन्दिर बाहिरै मूर्तीकारलाइ ।

जुत्ता

हरेक पाइलामा 
साथ दिदा पनि
हरेक मोडमा
सँगै हिड्दा पनि
थोरै मात्र च्यातिदा आज
जुत्ताजस्तै बदल्यो मान्छेले
आफ्नो हमसफर ।

डायरी

सबैको
सबै-सबैको
व्यक्तिगत डायरी
लिक हुन पाए इन्टरनेटमा
थाहा हुने थियो-
इतिहासभन्दा पनि खुनी भविष्य ।