म जुन धुन बजाउछु, अरूले बजाउन सक्दैन
मेराे दर्दकाे घेराभित्र काेही आउन सक्दैन
म त अध्याराेमै रमाउछु मेराे जुनकिरीसँग
झुटाे जूनतारा म सजाउन सक्दैन
पर्खाइकाे मैनबत्ती लगातार बल्छ
अनि एकदिन याे ढल्छ र सबथाेक जल्छ
अहिलेसम्म गार्हाे भा'छ तिमीबिना चल्न
भाेलिसम्म नि नचल्ला, पर्सीबाट चल्छ
बिजुली चम्कन्छ, हराउछ
मान्छे बिनासित्ती डराउछ
याे मनकाे कुनै भर हुदैन
के के साेच्छ, के के गराउछ
म चाहन्छु जुन नाता, त्यहि ताेडिदिन्छु, गजब गर्छु
याे मन थाम्न खाेज्छ, म हात छाेडिदिन्छु, गजब गर्छु
जिन्दगीकाे चङ्गा सबले खुला आकाशमा उडाए
म पागल चङ्गा, केवल झरीमा उडिदिन्छु, गजब गर्छु
भनेथे नि केहि घडि थप बरालिन्छु
अब त बेला भो, आफै समालिन्छु
कहाँ हुन्छ दैत्य, कहाँ दैव बरै ?
आफै मैलिन्छु, आफै पखालिन्छु
तिमी बुझ्दिनाै, म बताउन सक्दिन
तिमीलाइ म आराेप लगाउन सक्दिन
घर भत्कीएकाे जब थाहा भयाे
निराेजस्तै बाँसुरी बजाउन सक्दिन
याे सपनीकाे सुरूङमा खै कल्ले अँधेरी मिसाएकाे छ
मेराे जून अचानक मेराे आकाशबाट विलाएकाे छ
याे रातजस्ताे बस्तीमा एक्लै रूमल्लीएकाे धेरै भयाे
आसुकाे ओस छ, जल्ले जिन्दगी याद दिलाएकाे छ
त्याे रात खै किन आसुमा रूझेकाे थियाे
चादनीले पनि उजेलीन बिर्सेकाे थियाे
एउटा गरिब हरेश खाई झुण्डीएको रै'छ
त्यहि पीपललाइ उसले देउता पुजेकाे थियाे
जल्दैछ मन्, मनलाइ चुल्हाे बनाएर ताप्दैछु
यादहरू छन् बाकि, छाती जलाएर ताप्दैछु
डढ्दैछ गगन, जहा छन् केही काला ग्रहण
यी पल, खरानीकाे महल, ढलाएर ताप्दैछु
अझै पनि केहि गुरूत्व बाकि छ
याे धमनीमा अझै कवित्व बाकि छ
टुकी पाे निभ्छ, चाँद कहा निभ्छ?
म भित्र अझै 'म-तत्व' बाकि छ
नया शब्द खाेज्दैछु, नया धुन भर्दैछु
तिमीलाइ उपहार दिन, म जून चाेर्दैछु
यी फूलहरूले, याे इन्द्रेणीले !
तिम्राे सपनामा, म रङ भर्दैछु
याे जाे छ नी डर, याेभन्दा धेरै माथी पुग्नुछ
त्याे चाँदलाइ चुम्नुछ, चरीजस्तै उड्नुछ
पर्खाल, बन्धन, सिमा, के के मा बाँध्छौ ?
हर घेराको डोरी एक-एक चुड्नुछ
मलाइ मेराे जिन्दगीकाे एक एक हिसाब चाहियाे
सुम्पे तिमीलाइ पंख सबै, अब फिर्ता उडान चाहियाे
बने म खुला किताब, केरिदियाै, च्यातिदियाै
छु प्रश्नकाे तुँवालाेमा, अब मलाइ जवाफ चाहियाे
पलपल हरक्षण घरिघरि सताउछ
हुरीभन्दा याे पापी दुरी सताउछ
चाहना त सिँगो आकाश समेट्नु थियो
छट्पटाउदै पिजडामा मनको चरी सताउछ
म वालुवामा पनि फूल फूलाउछु
जे गर्दा पनि खुशी कमाउछु
तिमी आउछाै भन्ने थाहा छ
तिमीलाइ पर्खिदा पनि रमाउछु
कहिले घाम चाहिन्छ, कहिले बादल चाहिन्छ
मलाइ हर माैसममा तिमी पागल चाहिन्छ
खै थाहा छैन के जाल बुन्दैछ दुनिया
मलाइ लुक्नलाइ तिम्राे आँचल चाहिन्छ
जिन्दगीकाे बाटाे ओरालाे छ, उकालाे छ
सपनीमा कहिले जून छ, कहिले अध्याराे छ
मभित्र सास जसरी, तिमी त्यसरी छाै
मनबाट निकाल्न तिमिलाइ बहुत गार्हो छ
न ढुँगाले देउता बनाउछ, न देउताले ढुँगा बनाउछ
मान्छे बहुत बाठाे छ, नदी तर्न न डुँगा बनाउछ
कालाे मनकाे वरिपरी जाे छर्नुछ अत्तरकाे झरी
टिप्नुछ कुनैदिन, र त फूलकाे थुङ्गा बनाउछ
तड्पिन्छ मन त्यसै, माया अलि ज्यादा छ
कृष्ण यहाँ एक्लै छ, खै कुन्नी कता राधा छ
याे मन, मेराे जिवन त्याे चाँदकाे नाम गरिदिए
कहिले चाँद विलाउछ, कहिले चाँद आधा छ
कि माटाेमुनी गल्नु छ, कि दाउरामाथी जल्नु छ
जता जता भन्छ जिन्दगी, उतै उतै चल्नु छ
समय तिम्रो, मेरो, अह ! रहेनछ कसैको
बिहान बनी जाग्नु छ, साँझ बनि ढल्नु छ
Subscribe to:
Posts (Atom)
