कुनैबेला म पानी थिए
आज बरफ बनेछु ।
कल्-कल् गतीमा
बगिहिड्थे भीरपाँखा
थोपा-थोपा उमंगमा
हिडिरन्थे दिनरात
एक अथक यात्रि बनेर
निस्केको थे
खै कुन्नी कुन यात्रामा !
मसँग जिस्किएर
खुशीहरू पौडिरन्थे
मसँग मिसिएर
आशाहरू उर्लिरन्थे ।
अनन्त यात्रा सकाएर
आज जमेको छु म बरफ
मसँगै गुटमुटिएर मरेका छन्
सपनाका पखेटाहरू
जीवनका कमिलाहरू
यादको मैलो थुप्रिएको छ मसँगै
र अध्याराका केहि कणहरू
लुकेका छन् मेरा थोपाभित्र ।
गर्न चाहेका
कति अधुरा यात्राको अन्त्य सहेर
जमेको छु म बरफ
गर्न नचाहेर पनि गरेका
कति गल्तीका रासहरूमाथि
जमेको छु म बरफ ।
कतैबाट आओस् एक धर्को किरण
र देओस् मलाई मुक्ति
म बरफ !
बाफ बनेर उड्न चाहन्छु ।
