जो मेरो होइन, आखीर उसकै मन्दिर बनाए
आफै लकिर बनाए, यहि तक्दिर बनाए
यात्राभर न बाटो भेटियो न बादल अडियो
आफै खस्ने भीर बनाए, यहि मन्जिल बनाए
Showing posts with label मुक्तक. Show all posts
Showing posts with label मुक्तक. Show all posts
ओठलाई झरीमा रूझाएपछि
एकफेर खुलेर मुस्कुराएपछि
बल्ल उज्यालो भो जिन्दगी
मनभित्र पनि घाम उदाएपछि
'कसैले के भन्ला' भनी किन काँपेर बाँच्नु
अरू हिड्ने बाटो-गल्ली, किन नापेर बाँच्नु
धन्न जल्नेहरू छन् वरिपरी, खुशी मनाओैँ
कठ्याङ्ग्रिदो जाडाेमा नत्र के तापेर बाँच्नु
बगैचाँमा मन डुलाए, फूलमाथी पाप गरे
धुलाेसँगै म विलाए, धूलोमाथी पाप गरे
कहाँ भेट्नु कसरी खै तिम्राेजति उचाइ मैले
जूनसँग नयन जुधाए, जूनमाथी पाप गरे
रात सुन्दर हुन त्यहा तारा जलेकाे हुन्छ
फूल मुस्कुराउछ जब हुरी चलेकाे हुन्छ
ढुँगादिलकाे भएपनि, मान्छे न हु म पनि
सुन्दर ताजमहल पनि पत्थरले बनेकाे हुन्छ
परेली बन्द हुनेछ, मन उडेर अत्तर बन्नेछ
तिम्राे नाम मुटुमा खाेपेर याे शरीर पत्थर बन्नेछ
रहिरहनेछ फूलहरू, रङहरू, यादहरू, पलहरू
म जलेपछि मात्र, मेरो जलन मत्थर बन्नेछ
मनकाे धुवा चीम्नी हुदै फुत्किन चाहन्छ
निष्फिक्री त्याे बादलसँग जिस्किन चाहन्छ
गुम्सीएर भित्र भित्रै कहाँ लुक्छ याे मन ?
सुरूङकाे याे यात्रा सकी निस्किन चाहन्छ
बादलुकाे पखेटीमा फूलकाे चित्र लेखेछु
पढ्नु, केही कुरा त्याे मनभित्र लेखेछु
सम्हाल्नु, म मुस्कानकाे एक थुङ्गा पठाउला
जहाँ-जहाँ जान्छु, एक नाम सर्वत्र लेखेछु
हिड्दाहिड्दै भेटियाे एउटा पत्थरकाे मन
पत्थरकै सिमाना किन कट्न सक्दैन जीवन ?
याे रातमा हराउछु र अन्तै बिहानी हुन्छु
म आँगाे लिन्छु तिमिबाट, म खरानी बन्छु
त्यसाे भन्दैमा तिमी न दाेधारमा आउ
बरू आउ, आउ मेराे उद्धारमा आउ
अरूबेला कहाँ यसरी दुख दिन्छु र
म घाटमा छु, आज त केही हतारमा आउ
म जलेकाे पल याे रात पनि जल्नेछ
चुपचाप अध्याराेमै चाँद पनि जल्नेछ
तिमी जलाउनुलाइ प्रेम भन्ठान्छाै
जति जल्छु म, याद पनि जल्नेछ
म पाेलीएर न आखीर सुन बनेकाे हुँ
रेटिएर न सारङ्गीकाे धुन बनेकाे हुँ
जलन अनि तड्पाइले मान्छे बन्दैछु
अध्याराेमा जल्दा जल्दै जून बनेकाे हुँ
म पाैडदा पाैडदै आफै नदी भएछु
महसुस गर्दैछु अलि अति भएछु
खुला आँखामै सजाए सपनाहरू
महत्वाकांक्षी अलि बढी भएछु
एक झाेक्का हावा आयाे, मन बगाएर गयाे
निभिसकेकाे खरानीमा आगाे लगाएर गयाे
खुब साेच्थे, छ मेराे चट्टानजस्ताे मन
यही मनमा काेमल रहर जगाएर गयाे
सामान्य हाे, जिन्दगी जन्मन्छ, अनि रितिन्छ
दुख नमनाउ न यार, याे एक दिन सिद्धिन्छ
मुस्कान भन्दा ठूलो हतियार देखिएको छैन
मुस्कुराएर त हेर, हरेक दुख जितिन्छ
ती चञ्चल यादहरू झन गजवकाे लाग्दैछ
हातबाट छुट्टिएपछि अजिवकाे लाग्दैछ
निकै गाढा बनिदिन्छन् केही विशेष साइनाेहरू
आज टाढिएपछि अझ नजिककाे लाग्दैछ
म जुन धुन बजाउछु, अरूले बजाउन सक्दैन
मेराे दर्दकाे घेराभित्र काेही आउन सक्दैन
म त अध्याराेमै रमाउछु मेराे जुनकिरीसँग
झुटाे जूनतारा म सजाउन सक्दैन
पर्खाइकाे मैनबत्ती लगातार बल्छ
अनि एकदिन याे ढल्छ र सबथाेक जल्छ
अहिलेसम्म गार्हाे भा'छ तिमीबिना चल्न
भाेलिसम्म नि नचल्ला, पर्सीबाट चल्छ
बिजुली चम्कन्छ, हराउछ
मान्छे बिनासित्ती डराउछ
याे मनकाे कुनै भर हुदैन
के के साेच्छ, के के गराउछ
म चाहन्छु जुन नाता, त्यहि ताेडिदिन्छु, गजब गर्छु
याे मन थाम्न खाेज्छ, म हात छाेडिदिन्छु, गजब गर्छु
जिन्दगीकाे चङ्गा सबले खुला आकाशमा उडाए
म पागल चङ्गा, केवल झरीमा उडिदिन्छु, गजब गर्छु
Subscribe to:
Posts (Atom)
