साट्नलाई निदरी, सिरानी भेटिन
परदेशको घाममा, छहारी भेटिन
अध्यारो रातमा, उजेली खोजेछु
घरभन्दा पर - पर पुगेछु
आफ्नै पानामा, कहानी भेटिन
परदेशको घाममा, छहारी भेटिन
न ओैलाले छुन्छ, सपनाको दैलो
न आसुमा बग्छ, मुटुको मैलो
मन-मुटु बगाउन, कर्णाली भेटिन
परदेशको घाममा, छहारी भेटिन
न हुन्थ्यौ तिमी प्रियसी
न हुन्थ्यो यो इन्द्रेनी
न चल्थ्यो मिठो जिन्दगी
न बग्थ्यो सास यस्तरी ।
तिमी छौ र त बाँच्दैछु
तिमी छौ र त हाँस्दैछु
तिमी नै यदि नभए
न हाँस्थे मेरा ओठहरू
न निभ्थे मेरा चोटहरू
न हुन्थ्यो यति उज्यालो
न जल्थ्यो मनमा दियालो ।
तिमी आयौ बनि बहार
तिमी आयौ, भेटे किनार
तिमी नै यदि भेट्थिन
न निदाउथे यि आँखाहरू
न गाउथे यि भाकाहरू
न बग्थ्यो खुशीको यो बतास
न लाग्थ्यो हरपल यति खास ।
तिमी छौ र म पनि छु
तिमी छौ, म फैलिन्छु
तिमी नै यदि हुन्थेनौ
न चल्थे यि ओैलाहरू
न बल्थे यि ताराहरू
न हुन्थ्यो यो रमझम पनि
न जाग्थे रहर मनभरी ।
आगो जस्तै सल्किएर
यादहरू एक्लै बस्छन्
जिन्दगीभर अल्झिएर
यादहरू धन रै'छ
जीवन बरू ऋण रै'छ
दिनभर तर्किएर
रातभर फर्किएर
यादहरू एक्लै बस्छन्
छातिभित्र अड्किएर
सुख बरू जहर भो
याद मानौ खहरे भो
आसुसँग निस्किएर
समयसँग जिस्किएर
यादहरू एक्लै बस्छन्
आँखाभरी छछल्किएर
यादको झरी रोकियो नसोधेरै
कसरी भिझु अब
निदरीको गल्लीमा हराए धेरै
कसरी ब्युझु अब
नटुङ्गिने बाटोमा पाइला बढेछ
यादको जङ्गलमा वर्षौ वितेछ
एकदिन आँखा खुलेछ सबेरै
कसरी भुलु अब
निदरीको गल्लीमा हराए धेरै
कसरी ब्युझु अब
सासभन्दा याद पो मिठो रै'छ
याद लामो, जिवन पो छोटो रै'छ
उडी गयो याद, सास लिएरै
कसरी बाँचु अब
निदरीको गल्लीमा हराए धेरै
कसरी ब्युझु अब