म मार्बल भएर
मार्बलमै चिप्लिएर
पुग्न पाए हुन्थ्यो
तिम्रो अँगालोमा ।
तिमि चरी
आकाशमा उड्छ्यौ
म मार्बल
सायद भुइमै सुहाउछु ।
जती आफ्नो ठानेर
छातीमा टासेपनि
आखीरमा
टाउको टेकेरै छाड्छ सिरानी ।
कहाँ-कहाँ
टाढा-टाढाबाट बग्दै
आइदिन्छ पानी धारामा
मानौ आमाले पठाकि हुन्
एक बोरा कोशेली ।
सधै
कि दिमागको सुन्नु
कि दिलको
दिमाग र दिल नहुनेले
मोबाइलको सुन्नु ।
झरीमा ओढेपछि
भिझेको छाता
लैजान्न मान्छे कोठाभित्र
ढोकाबाहिरै पर्खाउछ ।
जसरी
भगवान पर्खाइ रहेछ
मन्दिर बाहिरै मूर्तीकारलाइ ।
हरेक पाइलामा
साथ दिदा पनि
हरेक मोडमा
सँगै हिड्दा पनि
थोरै मात्र च्यातिदा आज
जुत्ताजस्तै बदल्यो मान्छेले
आफ्नो हमसफर ।
सबैको
सबै-सबैको
व्यक्तिगत डायरी
लिक हुन पाए इन्टरनेटमा
थाहा हुने थियो-
इतिहासभन्दा पनि खुनी भविष्य ।
नियममै सधै बाँधिने भए
ग्राभिटिको नियम
मान्नु पर्थ्यो यो सिलिङले
र खस्नु पर्थ्यो
मेरो आङमाथी ।
धेरैथोक जोगाउन
केहि नियम
भत्काउनै पर्ने रै'छ ।
Subscribe to:
Posts (Atom)
