चुमिरहन्छु
प्रत्यक चुस्कीसँगै
र तिमि भएको कल्पना गर्छु ।
चियाभन्दा तिमिले दिएको
यो कपको स्वाद मिठो लाग्छ ।
पेट भोकै पारेर
एकदिन रित्याइए सबै बोरा
र बोराका रेशा-रेशा बाटेर
पूजिवादले बेच्न थाल्यो
गर्धन बेर्ने डोरीहरू ।
तिमि ब्रान्डेड डोरी किन्छौ
र म कमसल
किन्ने त मृत्यु न हो ।
हर मुस्कान भित्र
लुकेका छन्
अनगिन्ति पीरहरू ।
मान्छे हाँसेको
प्रष्ट देखिन्छ चश्माबाट ।
लुकेका व्यथा देखिने चश्मा
सायद आविष्कारै भएन ।
चन्द्रमाको आसु बनी
उजेली थोरै खसिदियो
रात रोयो, मन रोयो
ओठ भने हासिदियो
मुहारभरी झरी पर्छ
आँखा टिलपिल भइदिदा
रसाउछ यो मनको भित्ता
एक्लै गीत गाइदिदा
जूनकिरी उड्दै-उड्दै
पर कतै विलाइदियो
रात रोयो, मन रोयो
ओठ भने हासिदियो
बाहिर फैलि दिन्छु बरै
बोल्ने कुरा अर्कै हुन्छ
भित्र थिग्रि दिन्छु कठै
मनले मनमै कुरा थुन्छ
मुकुण्डोको खेती गर्दै
मान्छे जूनी बाँचिदियो
रात रोयो, मन रोयो
ओठ भने हासिदियो
निर्जिव हिमालले मात्र
बनेको छैन यो देश ।
खासमा बनेको छ
सजिव आत्माहरूले ।
जसरी
ढाका टोपी नै देश होइन
बरू तिम्रो शीर हो देश ।
पासोजस्तो झुण्डिएर
दिनरात मेरो घाटिमा
यो परिचयपत्र
मसँगै माग्दैछ
मेरो परिचय ।
मान्छेको परिचय
नाम, दर्जाले मात्र
कहाँ जनाउछ र !
झुमरका काचभरी छन्
मजदुरका चोटका राता धब्बाहरू
त्यसैले त यति मजा लिदैछ
यो सम्भ्रान्त रात ।
घामसँग
समाजसँग
सिँगो संसारसँग
सहजै सक्छ मान्छे
आँखामा आँखा जुधाउन
मात्र
ऐनासँग सक्दैन ।
Subscribe to:
Posts (Atom)
