याे सपनीकाे सुरूङमा खै कल्ले अँधेरी मिसाएकाे छ
मेराे जून अचानक मेराे आकाशबाट विलाएकाे छ
याे रातजस्ताे बस्तीमा एक्लै रूमल्लीएकाे धेरै भयाे
आसुकाे ओस छ, जल्ले जिन्दगी याद दिलाएकाे छ
त्याे रात खै किन आसुमा रूझेकाे थियाे
चादनीले पनि उजेलीन बिर्सेकाे थियाे
एउटा गरिब हरेश खाई झुण्डीएको रै'छ
त्यहि पीपललाइ उसले देउता पुजेकाे थियाे
जल्दैछ मन्, मनलाइ चुल्हाे बनाएर ताप्दैछु
यादहरू छन् बाकि, छाती जलाएर ताप्दैछु
डढ्दैछ गगन, जहा छन् केही काला ग्रहण
यी पल, खरानीकाे महल, ढलाएर ताप्दैछु
अझै पनि केहि गुरूत्व बाकि छ
याे धमनीमा अझै कवित्व बाकि छ
टुकी पाे निभ्छ, चाँद कहा निभ्छ?
म भित्र अझै 'म-तत्व' बाकि छ
नया शब्द खाेज्दैछु, नया धुन भर्दैछु
तिमीलाइ उपहार दिन, म जून चाेर्दैछु
यी फूलहरूले, याे इन्द्रेणीले !
तिम्राे सपनामा, म रङ भर्दैछु
याे जाे छ नी डर, याेभन्दा धेरै माथी पुग्नुछ
त्याे चाँदलाइ चुम्नुछ, चरीजस्तै उड्नुछ
पर्खाल, बन्धन, सिमा, के के मा बाँध्छौ ?
हर घेराको डोरी एक-एक चुड्नुछ
मलाइ मेराे जिन्दगीकाे एक एक हिसाब चाहियाे
सुम्पे तिमीलाइ पंख सबै, अब फिर्ता उडान चाहियाे
बने म खुला किताब, केरिदियाै, च्यातिदियाै
छु प्रश्नकाे तुँवालाेमा, अब मलाइ जवाफ चाहियाे
पलपल हरक्षण घरिघरि सताउछ
हुरीभन्दा याे पापी दुरी सताउछ
चाहना त सिँगो आकाश समेट्नु थियो
छट्पटाउदै पिजडामा मनको चरी सताउछ
Subscribe to:
Comments (Atom)
