Watch Full playlist
SAIM College DRAMA (Direction by Amish Sharma 'Bishad' / Concept & Written by: Amish Sharma 'Bishad' and Ashok K. Karki)
Feb14,
Watch Full playlist
अब पाउरोटीको सोफामुनी रातारात भेटिदैछ
चटपट खाएर फालेका पुराना कागज
यहि कागज थमाएर शीतलहरको हातहातमा
यो मौसम बाड्दैछ एक हिउदको संविधान
के मञ्जुर हुनुहुन्छ ?
सर्वोच्च चाेमोलुङ्मालाइ कुप्री पर्न लगाएर
धरहरा अझ अग्लीदैछ
कतै घोषणा हुन बेर छैन
नया सर्वोच्च शीखर 'धरहरमाथा'
के मञ्जुर हुनुहुन्छ ?
खोलीमा छरेर मन्द विष
सुस्ताएको माछा हेरेर बोल्छन् नाथ
कति शान्त छ मेरो घर
सुत्न देउ यहि स्थिर चिहानमा
यिह एकल धार्मीक सभामा सुत्न
के मञ्जुर हुनुहुन्छ ?
तपाइलाइ कागज मात्र चाहिएको हो भने
टन्नै छन् डम्पीङ साइडहरू
खोज्नु ।
(Jan 11, 2015)
तिमि नदिभै बगीरहन्छ्याै
म किनारामा रूझ्दै एक्लै रमाउछु
म बगरकाे मान्छे
तिमि सागरकाे मान्छे
सूर्यकाे घाम सक्दिन म दिन
शीतल जूनकाे उजेली दिनेछु
नदाज मलाइ कुनै तारासँग
ताराभन्दा बढि म जलिदिनेछु
तिमि चरीझै उडिरहन्छ्याै
म धर्तीमा तिम्राे छाया पछ्याउछु
म धर्तीकाे मान्छे
तिमि आकाशकाे मान्छे
छ केही त संघार मनमा
सायद त्यसैले केही भन्दिनाै
मैले खाेले याे दिलकाे आकाश
तिमि त अह केही बाेल्दिनाै
तिमि अर्कै संसार राेज्दैछ्याै
म भने यात्रामा तिमिलाइ खाेज्दैछु
म डुँगाकाे मान्छे
तिमि ढुँगाकाे मान्छे
सरकारको पोस्टबक्समा
भख्खर खसालेको छु उपहार
'बुर्का'।
अब त चाल पाओस् सरकारले पनि
निस्सासिनुको सहि अर्थ ।
प्रत्यक बिहान हेरोस् ऐना
र देखोस् आफ्नो कालो शरीर
वा देखाओस् आफैलाइ कालो झण्डा ।
अबदेखि
म चाहि लाउनेछैन बुर्का ।
जो रोक्दैछ मेरो उडान
सरकार ! तिमीलाइ मेरो उपहार भो 'बुर्का' ।
(असोज १९, २०७१)
म चाहन्छु
आइदियोस सानो हावा
पसिदियोस् यो पातलो गातामूनी
र पढिदियोस् मेरो पनि आत्मकथा ।
म बेनाम
जो हराएको छु दशकदेखि
यो जङ्गलको भुल्भुलैयामा
भेटेको छैन कुनै अर्को मान्छे
र थाहा पनि छैन
यो जङ्गलबाट निस्कने बाटो, छ वा छैन ।
म झोलुँगामा निदाएको बेलामै
आएथ्यो एउटा हुरी
र सुनाएथ्यो–
यो जङ्गलमा छ ब्युँझने ओखती
यो जङ्गलमा छ
झोलुँगादेखि मुक्तिसम्मको अचुक बाटो
यहि जङ्गलबाटै हिडेर चाल पाउनेछु मैले
किन आत्महत्या गरे मेरा बाआमाले
मलाइ यो झोलुँगामा एक्लै छाडेर ?
किन कोही मजस्ताले
देख्न पाउदैनन् आनन्दी उज्यालो ?
बरा !
सब झुठो बोलेको रैछ हुरीले ।
आखीर मेरो काँध चढेर
कटिगयो हुरी यो जङ्गलबाट
र भन्यो–
तिमी खोज्दै गर्नु
आफै आफ्नो बाटो ।
हिड्दाहिड्दै यो जङ्गलमा
म चाहन्छु
भेटियोस् कुनै नदी
र बगाइजाओस् मलाइ
जर्सापको मात्र आत्मकथा गुन्गुनाउन छाडी
रुझाओस् मेरो पनि चेहरा
र कम्तीमा पढिदियोस्
मेरो पनि आत्मकथा ।
भौतारिदा भौतारिदै यो जङ्गलमा
उम्रीसकेछ मेरो–
घोगाकोजस्तो लामो जुँगा
लहराजस्तो कपाल
र सुइरोजस्ता नङ
यो जङ्गली स्वरुपमा उस्तै देख्छु म–
हुरीका बतासे कुरा र जर्सापको खूनी आत्मकथा ।
भो चाहिदैन अब यो ‘जङ्गलको सौन्दर्यशास्त्र’
जहाँ वर्षौ भयो
मैले आफ्नो लागी स्वास लिन नपाएको ।
आज यतिखेर
औधी याद आएको छ मलाइ
मेरो झोलुँगाको
कम्तीमा त्यहि झोलुँगाको पासो बेरेर
भेट्न त सक्थे म, मेरा बाआमालाइ
र आफै सोध्न सक्थे–
‘कहाँ हरायौ जीवनको लालपुर्जा ?
म खोजीदिउ ?’
अब त त्यो बाटो नी बन्द भैसक्यो
सायद, अर्को दशकौसम्म ।
म चाहन्छु
आइदियोस् कुनै शिकारी
र मृग सम्झेर
हानीदियोस् मलाइ पनि वाण
तर यहि बहानामा
कम्तीमा पढिदियोस्
मेरो पनि आत्मकथा ।
(भाद्र, ०७१)
मन पंखाजस्तो हुन्छ
जुन घुमिरहन्छ लगातार
तर फुत्कीन पाउदैन
आफ्नो जराबाट ।
यहि पंखामनकै घुमाइबाट हेर्दा
स्थीर देखिन्छ संसार
स्थीर देखिन्छ सडकको मान्छे
स्थीर देखिन्छ आकाशमा चरा
हावा स्थीर
समय स्थीर
बस् स्थीर देखिदैन त
स्वयम् आफु ।
तर जब झ्याप्प निभ्छ बत्ती
रोकिन्छ पंखा
रोकिन्छ पंखामन
अनी चाल पाइन्छ आफ्नो गती
अथवा भनौ
खासमा आफु स्थीर भएको अनुभुति।
हलुका पर्दा नयाँ दुलहिजस्तै हुन्छ
शान्त पनि, चञ्चल पनि
निकैबेरसम्म चुपचाप रहन्छ पर्दा
तर सानो हावाले पनि
हल्लाइदिन्छ यसलाई ।
पर्दा हल्लीएपछि
मुस्कुराउछ झ्याल
काउकुती लाग्छ
झ्यालका सीसाहरुमा ।
त्यहि सीसाको पारदर्शी बाटो हुदै
आकाशको चेहरा देखिन्छ
सडकको थकान देखिन्छ
प्रकृतिका केही रङहरु देखिन्छन् ।
पर्दा बाहिरको संसार
अब कसैलाइ प्यारो लाग्दैन
अब त कोठा नै हो संसार
मोनिटरमा लहरै बस्छन् सबै महादेशहरु
फ्रेममा सजिन्छन् सुन्दर फूलका तस्विर
बाँसना दिन छदैछन् अनेकथरी अत्तर ।
तर झ्याल सत्य हो
झ्यालका पारदर्शी सीसा पनि सत्य हुन्
अझ त्यो भन्दा ठूलो सत्य हो
झ्यालमा टाँगिएको हलुका पर्दा
जसलाइ सानो हावाले पनि हल्लाइदिन्छ ।
(१६–१२–०७०)
Subscribe to:
Posts (Atom)
