परेली बन्द हुनेछ, मन उडेर अत्तर बन्नेछ
तिम्राे नाम मुटुमा खाेपेर याे शरीर पत्थर बन्नेछ
रहिरहनेछ फूलहरू, रङहरू, यादहरू, पलहरू
म जलेपछि मात्र, मेरो जलन मत्थर बन्नेछ
मनकाे धुवा चीम्नी हुदै फुत्किन चाहन्छ
निष्फिक्री त्याे बादलसँग जिस्किन चाहन्छ
गुम्सीएर भित्र भित्रै कहाँ लुक्छ याे मन ?
सुरूङकाे याे यात्रा सकी निस्किन चाहन्छ
बादलुकाे पखेटीमा फूलकाे चित्र लेखेछु
पढ्नु, केही कुरा त्याे मनभित्र लेखेछु
सम्हाल्नु, म मुस्कानकाे एक थुङ्गा पठाउला
जहाँ-जहाँ जान्छु, एक नाम सर्वत्र लेखेछु
हिड्दाहिड्दै भेटियाे एउटा पत्थरकाे मन
पत्थरकै सिमाना किन कट्न सक्दैन जीवन ?
याे रातमा हराउछु र अन्तै बिहानी हुन्छु
म आँगाे लिन्छु तिमिबाट, म खरानी बन्छु
त्यसाे भन्दैमा तिमी न दाेधारमा आउ
बरू आउ, आउ मेराे उद्धारमा आउ
अरूबेला कहाँ यसरी दुख दिन्छु र
म घाटमा छु, आज त केही हतारमा आउ
म जलेकाे पल याे रात पनि जल्नेछ
चुपचाप अध्याराेमै चाँद पनि जल्नेछ
तिमी जलाउनुलाइ प्रेम भन्ठान्छाै
जति जल्छु म, याद पनि जल्नेछ
म पाेलीएर न आखीर सुन बनेकाे हुँ
रेटिएर न सारङ्गीकाे धुन बनेकाे हुँ
जलन अनि तड्पाइले मान्छे बन्दैछु
अध्याराेमा जल्दा जल्दै जून बनेकाे हुँ
म पाैडदा पाैडदै आफै नदी भएछु
महसुस गर्दैछु अलि अति भएछु
खुला आँखामै सजाए सपनाहरू
महत्वाकांक्षी अलि बढी भएछु
Subscribe to:
Posts (Atom)
