कहा लुकिगयाे खै चङ्गा सपनाकाे
लत्पतिएकाे देख्छु रङ्ग सपनाकाे
के यहि नै थियाे त हिड्न चाहेकाे बाटाे
कि लड्बडाएकाे हाे ढङ्ग सपनाकाे
बन्नुथ्याे जाे उडान, याे युगकाे याे जुगकाे
अाफै पाे काटेछु पंख सपनाकाे
अब चिच्याएर के जाग्थ्याे र अात्मा
जब शुन्य शुन्य भाे अङ्क सपनाकाे
एउटा गुलाबकाे, सुन्दर बहारकाे याे मन नी रहर गर्छ
अाखाभित्रकाे त्याे चञ्चल इनारकाे याे मन नी रहर गर्छ
तिम्राे अावाजले पुकारी त हेर, दिउसै अाउछ जून
त्याे अावाजकाे, त्याे झङ्कारकाे याे मन नी रहर गर्छ
खाेँचमा बगी नसकियाेस् कतै याे नदीजस्ताे माया
नदी मिल्ने त्याे सागरकाे याे मन नी रहर गर्छ
छट्पटिन्छ अाफै, मुस्कुराउछ अाफै, खै त्यसै त्यसै
हजार दाेधारबाट अब उद्धारकाे याे मन नी रहर गर्छ
म आगो लिएर तिमीबाट अब खरानी बन्छु
सुन नसुन म मेरो लुकेको कहानी भन्छु
यो कुनै समयले बगाउदैन यस्तो कथा छ
महसुस हुन्छ, देखिदैन, अर्कै व्यथा छ
यो रातमा हराउछु र अन्तै बिहानि हुन्छु
सुन नसुन म मेरो लुकेको कहानी भन्छु
हिड्दा हिड्दै भेटियो एउटा पत्थरको मन
पत्थरकै सिमाना किन कट्न सक्दैन याे जीवन
बिलाउछु अब कतै र नदेखिने गरी रुन्छु
सुन नसुन म मेरो लुकेको कहानी भन्छु
न बादलकाे कुरा गर
न आकाशकाे कुरा गर
गर तिम्राे मेराे कुरा
याे आभासकाे कुरा गर
कति ताेड्छु भन्छन् जून
जून त्यहि छ
कति झार्छु भन्छन् तारा
तारा उहि छ
न बतासकाे कुरा गर
न प्रकाशकाे कुरा गर
गर तिम्राे मेराे कुरा
याे आभासकाे कुरा गर
मर्छु भन्ने पनि देखे
मर्नु कुनै माया हाेइन
छाेड्छु भन्ने पनि देखे
छाेड्नु कुनै माया हाेइन
न दरबारकाे कुरा गर
न बनवासकाे कुरा गर
गर तिम्राे मेराे कुरा
याे आभासकाे कुरा गर
न तस्वीर साथमा राख्नु
न मलाइ यादमा राख्नु
म फाेका त हु समयकाे
न सपनाकाे फाँटमा राख्नु
कति घाइते भेट्याै हाेला
मलाइ हताहतमा राख्नु
म सायद अब भेटिदैन
याे गजल घाटमा राख्नु
बजिया मायाकाे कुरा सधै गरेर रित्तिए
समुंद्रकाे यात्रामा एक्लै परेर रित्तिए
कुनैबेला यी औलाले बजाउथे धुन तिम्रै
आज माग्याै यै बाँसुरी, म दिएर रित्तिए
ती आँखामा मिठाे चमक देखेर म लाेलाए
न कुनै इशारा नै थियाे, बिना शब्द नै बाेलाए
बिना कुनै तयारी म अध्याराे बाटाेमा निस्के
जब माेडीयाै तिमी नै, जुगभरी म टाेलाए
नदीकाे बाटाे भएर हिड्दा नी रूझिनाै
न मैले साेचे केही, तिमीले नि साेचिनाै
एउटै डाेरीले जाेडियाैँ, तर हिड्नुछ अलग्गै
किन मैले नी बुझेन, किन तिमीले नि बुझिनाै
जहा घुमिहिडे नि म त चरी फर्कि आउछु आफ्नै गुँडमा
जहा डुलिहिडे नि, जहा उडिगए नि
बहारमा हास्दा नि, बजारमा बिक्दा नि
फेरिदैन मेराे प्वाखकाे रङ
आकाशमा उड्दा नि, जमिनमा खस्दा नि
फेरिदैन मधुर मुस्कान
आज छाेडिगए नि म त चरी फर्कि आउछु आफ्नै रूखमा
आज टाढा गए नि, आज पर भए नि
चाराे खाेज्दै देश छाेड्दै आए बरै अर्कै भूमीमा
कहा हुदाे रै'छ बरा मिठाे रस मरूभूमीमा
भूर्र उडिगए नि म त चरी फर्कि आउछु आफ्नै देशमा
अहिले अन्तै भए नि, अहिले अन्तै गए नि
जिस्केर सोध्यौ नि 'को मेरी रानी' यो ओठले पुकार्यो केवल तिम्रै नाम
मेरो जीवनको सुनाउदा कहानी यो ओठले पुकार्यो केवल तिम्रै नाम
छामे जब य देब्रे छातीमा पुरानो एउटा तस्वीर भेटे
मनिभत्र बस्ने 'को हुन् यी नानी' यो ओठले पुकार्यो केवल तिम्रै नाम
यत्तिका खुशी, यत्तिका उमँग, तिमिभित्रै छ सबै-सबै रँग
फूलहरूसँगै जानीनजानी यो ओठले पुकार्यो केवल तिम्रै नाम
म प्यासी भई ढले जब एक्लै, थोरै बर्बरायो केही भन्न खोज्दै
कहाँ माग्थ्यो सास, कहाँ माग्थ्यो पानी, यो ओठले पुकार्यो केवल तिम्रै नाम
