लाटाे छ सायद अाेठ, अर्कै कुरा गरिदिन्छ
डाहा गर्छ माैसम र त झरि परिदिन्छ
हर रङले तिमिमा नयाँ रङ भरिदिन्छ
याद बनी हरदिन अाँखाबाट झरिदिन्छ
“Place your hand over your heart, can you feel it? That is called purpose. You’re alive for a reason so don’t ever give up.” – Unknown
आकाश थाकेर अचानक परेली बर्षिए जस्तो
के भयो छातिभित्र, रातभर बादल गर्जिए जस्तो
आफ्नै गोरेटोले जिस्काउदा डर लाग्छ
आफ्नै सपनासँग आफै तर्सिए जस्तो
यो पत्थरलाई भगवान मानेर अनन्त ढोगिरहे
आफै पत्थर बनेर एकनासले पर्खिए जस्तो
यहाँ हाँगा हाँगामा झुण्डिन्छन् मान्छे
सस्तो आवेगमा महँगो जिन्दगी खर्चिए जस्तो
#SayNoToSuicide
यो रात आज रातो छ किन, जूनमा छिटा लागेछ कि
रातो बनेर बगीरहेछ आँखाबाट आसुहरू
कहिले हुला मुक्त म, यो अनन्त अपार पीरबाट
खसिदिउ जस्ताे लाग्छ जिन्दगीजस्ताे याे भीरबाट
अध्यारो यो मनले कतै मेरो साास मागेछ कि
सुस्त सुस्त रूक्दैछ अब घाँटिबाट प्राण मेरो
हिड्दैछु एक्लै एक्लै, बोलाइदिने कोहि छैन
अञ्जान याे सुरूङभित्र डोहोर्याइदिने कोहि छैन
मलाइ यहि टक्क छोडि, बिहानी अन्तै जागेछ कि
म एक्लै चिच्याइरहेछु, कहा विलाउछ यी आवाजहरू
जून फूलेछ आकाशैमा
खस्ला भन्ने डर
डर पसेछ मायाभित्र
कस्को छ र भर
आहै ! कस्को छ र भर
सुकिजाला हामीबिचको भरोशाको नदी
उडिजाला वालुवाझै मन्द-मन्द खुशी
नदी सुके आखीरमा
के नै गर्छ बगर
डर पसेछ मायाभित्र
कस्को छ र भर
आहै ! कस्को छ र भर
पानी बोकी बादल हिड्छ आकाशैको माथी
बादलभन्दा गर्हौ मन बोकिराछ छाती
छातीभित्र उठ्छ, डुब्छ
यस्तै-यस्तै लहर
डर पसेछ मायाभित्र
कस्को छ र भर
प्रिय चरी !
उडाइ लग मलाइ पनि तिमिसँगै
पर-पर, माथी-माथी
र खसालिदेउ
तिम्राे गहिराे जादुनगरी अाकाशभित्र कतै ।
यतिका बर्ष
हेर्दै एकटक याे नीलाे गहिराइमा
बर्बराए हाेला कत्ति कुरा
सुनाए हाेला के-के, के-के
अब अाफै सुन्न चाहन्छु
अाफैले बाेलेर बिर्सिसकेका चाहहरू
अाफैले देखेर नदेखेजस्ताे गरिरहेका सपनाहरू
यतै कतै गुञ्जीरहेकाे हाेला
मेरा सबै बाैलठ्ठी कुराहरू
म सब सुन्न चाहन्छु
एक एक गरेर ।
मलाइ प्यार छ तिम्राे याे अाकाशसँग
याे गहिराइसँग
याे उचाइसँग
मेराे सपनासँग ।
प्रिय चरी !
उडाइ लग मलाइ पनि तिमिसँगै
पर-पर, माथी-माथी
र खसालिदेउ
तिम्राे गहिराे जादुनगरी अाकाशभित्र कतै ।
म कुनै याममा यसरी रित्तेकाे थिएन
झरीमा पनि कत्ति भिझेकाे थिएन
आज खै कता अल्झे, कता बल्झे
थाहा छैन, म छु या छैन
घामलाइ माया नगर्नु, पाेल्छ भन्थे
जूनलाइ माया नगर्नु, डुल्छ भन्थे
तिमिलाइ घामजून बनाए, गल्ती गरे हैन?
आज खै कता अल्झे, कता बल्झे
थाहा छैन, म छु या छैन
अँधेरीमा एक्लै छु, जूनकिरीकाे माया लाग्छ
पाइलैपिच्छे सम्झना छ, जिन्दगीकाे माया लाग्छ
सम्झनामा छाै, बाकि जिन्दगीमा हाेइन
आज खै कता अल्झे, कता बल्झे
थाहा छैन, म छु या छैन
सधै सधै पर्खिरहे नदी किनार ढुँगा बनेर
हिडि गयाै पारी तिमी माझिदाइकाे डुँगा बनेर
फाँटभरी राेपे माया, भीरतिर खाेज्याै
गहिराइमा खाेपे माया, तीरैतीर बुझ्याै
तुवालाेमा हराइरहे चुडिएकाे चङ्गा बनेर
हिउ भन्नु पग्ली बग्छ, पहाड उभीरन्छ
जून भन्नु हराइदिन्छ, रात कुरिरन्छ
बर्षाै कुरे म पहाड, बग्याै तिमी गँगा बनेर
रिसाउदै पssssर पुगेर
टक्क अडिइन उनी
र फनक्क घुमेर
यसरी अाइन मेराे अँगालाेमा
कि झन अग्लीयाे मेराे मायाकाे अाइफिल ।
रिस, अावेग भन्दा
साच्ची धेरै शक्तिशाली छ प्रेम ।
तिमी पानी, बगिदियाै
म ढुँगा, उभीरहे
तिमी सागर बनिदियाै
म संगम कुरिरहे
थाेपा थाेपा विलाइदियाै
म प्यासी भइरहे
ए बादल ! हराइदियाै
म वर्षात, कुरिरहे
कहिले हिउ, जमिदियाै
म घाम हेरिरहे
कहिले यसै पग्लीदियाै
अञ्जुलीमा भरिदिए
बाबै !
याे बालापनकाे लार्भा छ नी
निकै सुन्दर हुन्छ पुतलीभन्दा पनि
तर याे छट्टु संसारलाइ
केवल मन पर्छ पुतलि
र त जबर्जस्ती बदलिदिन्छ
बालापनकाे निर्दाेष लार्भालाइ
एउटा फिका पुतलीमा
अाफैले छानेकाे फिका रङमा ।
यहा जाेडताेडले लागीरहेछ बजार पुतलीकाे
बडाे प्रतिस्पर्धा छ 'अब्बल अाउने हाे काे ?'
दिनदहाडै उडाइदैछ पुतली
बिना प्राणका यी फिका पुतली
निर्जीव चङ्गाजस्तै गरी ।
हेर !
चारैतिर हेर !
लाै मजाले हेर !
काे-काे डाेरी तान्दैछन् ?
काे-काे लट्टाइ बेर्दैछन् ?
काे-काे पुतली उडाउदैछन् ?
जन्मनासाथ बेरिदाे रहेछ लार्भा
समाजले उनेकाे माकुरी जालमा ।
बिचरा बालापनकाे लार्भा !
सास लिन जान्दा-नजान्दै
बाेक्न थाल्दाे रहेछ
एउटा वयश्क बाेझ
बामे सर्न सिक्दा-नसिक्दै
घाेक्न थाल्दाे रहेछ
एउटा बासी पुतलीशास्त्र ।
देखाएर दुइचार पुतलीकाे उडान
झारिदाे रहेछ अरू सयाै पंखेटा
पिलाएर रङहरूकाे चर्काे मादकता
चाेरिदाे रहेछ चञ्चन बालापन
अनि झुक्याएर सपनाकाे बधशालामा
थिचिदाे रहेछ सयाै लार्भाकाे घाँटी ।
बाबै !
यदि सबै निर्दाेष लार्भा जिउन पाउथे त
यदि सबै बालापन निस्फिक्रि फक्रिन पाउथे त
कति सुन्दर हुन्थ्याे हाेला है याे संसार
अाहा ! पुतली नै पुतलीकाे रङ्गीन संसार ।
(१२-०९-०७२)
जति डुब्छु
त्यति जिउछु
लाग्छ सधै
त्यहि डुबिजाउ
तिम्राे आँखा
मेराे सपनाकाे तलाउ
देउ थाेरै थाेरै
त्याे मनकाे उजेली
हे मेरी रङ
हे मेरी इन्द्रेणी
जति रङ्गीन्छु
त्यति सङ्लीन्छु
ती औलाले
मेराे संसार रङ्गाउ
तिम्राे आँखा
मेराे सपनाकाे तलाउ
हिडिदेउ न एकपल
मेराे बाटाेभरी
खुशीले छचल्कीन्छ
खुशी आँखाभरी
जति हिड्छु
त्यति पाेखिन्छु
सँगै हिडिदेउ
अझ खुशी वर्षाउ
तिम्राे आँखा
मेराे सपनाकाे तलाउ
(2072-02-32)