हिलेको त्यो पहाड र मेरी आमा

Source: http://blogbishad.blogspot.com
हिलेको ठाडो उकालोको फेदीमा
लामो सासको अन्तिम प्रयास थाल्दा नथाल्दै
म अबोध ओठ खोलेर भन्थे
आमा यो उकालोमा कति धाउछ्यौ तिमी
तिमी त यो पहाडभन्दा धेरै ठूली छ्यौ
के यो पहाड तिमी भत्काउन सक्दैन्यौ

चुलोको छेउमा आँखा मिच्दै
धुवाको बिचमा थोरै अनुहार नियालेर
म भन्थे
आमा तिमी त हिमाल हौ नी हिमाल
के मेरो भोक तिमी मेटाउन सक्दैन्यौ
उनी केवल ढाड घुमाएर
मलाई रामसिताको कहानी
दोहोुउदै सुनाउथीन

मैले देखेथे
मेरी आमाको आँखामा
कैयौ मिठा सपनाहरु
तर मैले कुनै पुरा भएको देख्न पाइन
तैपनि म जानीनजानी सोध्थे
आमा तिमीलाई भोक लागेको छैन

मेरी आमा भोकको कठोर प्रहारसँग
अनी
सन्तानको अधुरो कथासँग डराएर
त्यै पहाडको फेदीमा
वैशमै मरिन
म भने यतिाजेल दोधारमै छु
म पनि भाकै मरु
या
हिलेको त्यो पहाड भत्काउन जाउ ?
०९-०४-०६५

विवशता

Source: http://blogbishad.blogspot.com
अँगेनामा आगो दन्किदै छ
खरानीको खीर बन्दैछ
तिमी बलेसीमा रुझ्दैछौ
तर भोक कराउदैन
किनकी तिमी काँचो आँगो निल्न सक्छौ
तर भातसँग आफ्नो प्रीय भोक
अह ! साट्दैनौ
तर अफशोच
यो तिम्रो महानता होईन
तिम्रो विवशता हो
र तिमी
युगौदेखी झुठो महानता लिएर बाच्दैछौ
ऐनाका यी मुस्कानहरु देखेर
साच्चै १ तिम्रो शीर निहँुरिदैन
२६-०२-०६४

पृथ्वी आफै बढ्दो रै छ

Source: http://blogbishad.blogspot.com
कसले भन्छ पृथ्वी बढ्दैन
राता घासहरु हरीयाली छर्दै मौलाएको बेला
काला दरबारहरु रुदै रुदै ढलेको बेला
पृथ्वी आफै बढ्दो रै छ
अनन्त आकाश ढाक्ने गरेर

भोकाहरुको झण्डा फर्फराउदै
गगनभेदी नाराहरु दन्केका बेला
लाखौलाख मान्छेहरु
राता सपना लिएर निस्केका बेला
पृथ्वी आफै बढदो रै छ
ब्रम्हाण्ड फेरी थर्काउने गरेर

मृत्युलाई पनि जिवन ठान्नेहरुले
जगत बचाउन मुटु छिचोलेको बेला
हासीहासी जिवन उत्सर्ग गरेको बेला
पृथ्वी आफै बढ्दो रै छ
जगत सारा हाक्ने गरेर

कतै कुनै अधेरीमा हुत्तिएका
लाटाहरु पनि बोलेको बेला
लङ्गडाहरु पनि दौडिएको बेला
पृथ्वी आफै बढ्दो रै छ
नँया युग ल्याउने गरेर
१२-११-०६३

सलाम ! बिहानी

Source: http://blogbishad.blogspot.com
जब शीतका थोपाहरु
कर्कलाका पातमा ढलपल गर्छन्
जब रतिकि्रडामा व्यस्त नवजोडिहरु
अचानक शिथील हुन्छन्
तब दुई कोस टाढाको दुरीमा
कुनै कुकुर रात आउने प्रतिक्षामा
गृहकार्य गर्न शुरु गर्दछ
ऊ सबै कुकरहरुको गोप्य जमघट बोलाउछ
रहस्मयीरुपमा
केही विदेशी कुकरहरु
केही स्वदेशी कुकरहरु
पुच्छर हल्लाउदै आईपुग्छन्
प्रत्येकका आँखाहरु फेरी रात ल्याउन कसरत गर्दै छन्
प्रत्येकका मस्तिष्कमा नौलो योजना छ
कोही टोक्न चाहन्छन् कोही भुक्न चाहन्छन्
काही लुक्न चाहन्छन् कोही लुछ्न चाहन्छन्
तर
प्रत्येक घरका झ्यालबाट फलीने फोहोरका थुप्राहरु
जब शरीरमा फालीएको पाउछन्
सबै दौडधुप गर्न थाल्छन्
म गाइँगुई हल्ला सुन्छु
चोकमा पुग्छु र हेर्छु
मुख्य कुकुर झुण्डाईएको छ
उसको नवनिर्मीत सालीक ढालिएको छ
म भित्रभित्रै अत्यन्त खुशी हुन्छु
अनी हर्षका दुईथोपा आशु झार्दै
पूर्वको झुल्के घामको स्वागत गर्छु
सलाम ! बिहानी

१ःलालसलाम अङ्कः१
२ःस्वविवेक साप्ताहिक ०६३ फागुण १९

ताराहरु जाग

Source: http://blogbishad.blogspot.com
पूर्णेको जून मलाई मन पर्दैन
सयौ ताराहरु यसले लुप्त गराएको छ
यसको उज्यालो बढी चहकिलो भएजस्तो भान पार्छ
तर जूनसँग आफ्नो प्रकाश छैन
त्यसैले मलाई पूर्णेको जून मन पर्दैन
किनकी ताराहरु जोसँग आफ्नो प्रकाश छ
कहि हराएजस्तो लाग्छ
कहि बिलाएजस्तो लाग्छ

जून स्वार्थी छ
टाढा टाढासम्म यसले किरण छर्दैन
जूनले पृथ्वीलाई मात्र आफ्नो ठान्दछ
त्यसैले मलाई पूर्णेको जून मन पर्दैन
ताराहरु वास्तवमा शक्तिशाली हुन्छन
सयौ ताराहरु अझ शक्तिशाली हुन्छन
जब जब ब्रम्हाण्डमा जूनहरु उदाउछन्
एकदिन एकादेशको इतिहासको खोक्रो बट्टाभित्र
आफ्नो अस्थिपाजर भेट्न पुग्छन्
त्यसैले ताराहरु
तिमीहरु ननिदाउ
यो पूर्णिमा सदा सदाका लागी समाप्त गर्न
ताराहरु जाग
धेरै ताराहरु जाग
सयौ हजारौ लाखौ ताराहरु जाग

०६३
नवयुवा पूर्णाङ्क ११६, ०६४ जेठ

ईश्वर

Source: http://blogbishad.blogspot.com
धमीराका बस्तीहरुमा
म दिउसै लाल्टीन बालेर
ईश्वर खोज्न हिड्थे
तर अहिले म ईश्वरबाट बच्न
लाल्टीन निभाउदैछु
मेरा अङ्ग अङ्गका सतहहरुमा
नचिनिदो लेप लगाएर लुक्दैछु ।

कहिले बाढी बनेर मेरा बाली सिध्याउन
कहिले किरण बनेर छाला डढाउन
कहिले छाल बनेर घर भत्काउन
ईश्वर मेरो पिछा गरिरहेछ
मेरा बाहुमा अनेकौ रत्न छरिएको छ
सायद पछिल्तीर तरवार होला
मेरा कानहरु मन्त्ररुपी ध्वनीबाट
बुझिने कोसीस हुदैछ
मेरा आखुाहरुमा दृश्य छलिदैछन्
मेरा ओठहरु पशुआशनमा आराम लिदैछन्
अह ! म फस्दैछु भासिदैछु ।

ईश्वर मेरो शत्रु हो
ऊ मलाई दास बनाउन खोज्दैछ
यँहा भोकबिनाका मूर्तीहरु ईश्वर मानिन्छन्
म मूर्तीहरु ढाल्न आउदैछु
सायद सडकमा पहिल्यै कोही पुगीसकेको छ
सायद कोही आउदैछ ।
०६३