तिमीले दिएको यो नीलो बलपेन
जो सधै मेरो देब्रे छातीमा टाँसिइरहेछ
मेरो लागी यो तिमी नै हौ
त्यसैले त मुटुको यति नजिक राखेको छु ।
कसैले माग्दा
मैले चुपचाप नकारे
मानौ मबाट तिमी मागिएकी हौ ।
कुनै परीक्षाको कागजमा समेत लेखेन मैले
यो मूल्यवान मसीले
मानौ कसैले जाँच्न लग्नेछ मेरो माया
जुन कुनै प्रेमको किताबमा भेटिने छैन ।
धड्कन पिन बिस्तारै धड्कीन्छ मेरो
मानौ तिमी निदाएकी छ्यौ
यो बलपेन बनेर छातीमा
र ब्युझन सक्छ्यौ यो धड्कनको कोलाहलले ।
तिमीले दिएको यो नीलो बलपेनले
कोरे त केवल
मखमली सपनाको एउटा 'रफ स्केच'
मुलायम मायाको केही शब्दचित्र
र तिमीलाइ पुर्याउन नसकेको
एकथान प्रेमपत्र ।
आज तिम्रो विवाहको कार्डमाथी
कोर्दाकोर्दै यो कविता
टुटेको छ बलपेन
बाङ्गीएको छ यसको रिफिल
र चुहिएको छ केही थोपा नीलो मसी
मेरो आसु जस्तै गरी ।
टुटेपनि
म टाँसि नै रहनेछु
तिमीले दिएको यो नीलो बलपेन
यो सेतो सर्टको देब्रे गोजीमा
तिमी जता गएपनि
सधैभरी रहनेछ्यौ मसँगै
छातीमा नीलो दाग बनेर ।
म किन यतिबिघ्न डराएको हँ ?
कुनै युद्धमा त जादै छैन
जाबो परीक्षा न हो ।
मानौ मेरो निधारमा टाँसेर
लामो आयुका अक्षताहरु
मेरी आमाले पठाएकी छिन्
कुनै जोखिम सुनखानीमा
र सोच्दै छिन्
'छोरा फर्कला
र यो घरको धुरी जोगाउला ।'
मानौ मेरो पिठ थप्थपाएर
मेरो बुवाले जुँगा मुसारेका छन्
र छिमेकी काकालाई सुनाउदै छन्
'मेरो छोरो पो छोरो
तेरो के छोरो ?'
कुनै युद्धभित्रको सुक्ष्म युद्ध
चलिरहेछ मेरो मस्तिष्कमा यतिखेर
र मेरा पाइला डराउदै नापिरहेछन्
एउटा अँध्यारो सुरुङको लम्बाइ ।
साँझ फर्कदा
मैले मेरी आमाको गरिबी हटाउनुछ
मेरो बुवाको इज्जत बढाउनुछ
बस्
यति न हो
यो परीक्षाको जीवन-चक्र ।(२०७०, पुस २५ मा नागरिक 'शुक्रबार' मा प्रकाशित)
या चुमेर ज्याेती जूनकाे, पुगुला आकाशमाथी
लडेर रूदा पनि
उडेर जून छुदा पनि
तिमी छाै र जिन्दगी छ जाति
सुन साथी, सुन साथी
सुन साथी, सुन साथी
गुन्गुनाउथ्याै, बगीदिन्थ्याै
हामी कुनै यात्री थियाै
मुस्कुराउथ्याै, बढिदिन्थ्याै
आज फेरि त्यहि मुस्कान
सम्झेर नै मुस्कुराउछु
सम्झनाले आँखा छाेप्छ
आँखाभित्रै डुबिजान्छु
मुस्कुराउछ ओठ तर
गर्हाै हुन्छ मेराे छाती
सुन साथी, सुन साथी
सुन साथी, सुन साथी
केही हाेश थियाे, केही बेहाेशी
हाम्राे छुट्टै उडान थियाे
सपनीकाे पखेटी थ्याे
कहा काेही एक्लै हुन्थ्याे?
मिलेरै दुख लखेटिन्थ्याे
अध्याराेमा मन हराइदिदा
साथी जूनकिरी बनिदिन्थ्याे
बलिदिन्थ्याे सधैभरी
सधैभरी जलिदिन्थ्याे
त्याे उज्यालाेकाे सम्झनाले
उज्यालिन्छ मेराे राती
सुन साथी, सुन साथी
सुन साथी, सुन साथी
लाटाे छ सायद अाेठ, अर्कै कुरा गरिदिन्छ
डाहा गर्छ माैसम र त झरि परिदिन्छ
हर रङले तिमिमा नयाँ रङ भरिदिन्छ
याद बनी हरदिन अाँखाबाट झरिदिन्छ
“Place your hand over your heart, can you feel it? That is called purpose. You’re alive for a reason so don’t ever give up.” – Unknown
आकाश थाकेर अचानक परेली बर्षिए जस्तो
के भयो छातिभित्र, रातभर बादल गर्जिए जस्तो
आफ्नै गोरेटोले जिस्काउदा डर लाग्छ
आफ्नै सपनासँग आफै तर्सिए जस्तो
यो पत्थरलाई भगवान मानेर अनन्त ढोगिरहे
आफै पत्थर बनेर एकनासले पर्खिए जस्तो
यहाँ हाँगा हाँगामा झुण्डिन्छन् मान्छे
सस्तो आवेगमा महँगो जिन्दगी खर्चिए जस्तो
#SayNoToSuicide
यो रात आज रातो छ किन, जूनमा छिटा लागेछ कि
रातो बनेर बगीरहेछ आँखाबाट आसुहरू
कहिले हुला मुक्त म, यो अनन्त अपार पीरबाट
खसिदिउ जस्ताे लाग्छ जिन्दगीजस्ताे याे भीरबाट
अध्यारो यो मनले कतै मेरो साास मागेछ कि
सुस्त सुस्त रूक्दैछ अब घाँटिबाट प्राण मेरो
हिड्दैछु एक्लै एक्लै, बोलाइदिने कोहि छैन
अञ्जान याे सुरूङभित्र डोहोर्याइदिने कोहि छैन
मलाइ यहि टक्क छोडि, बिहानी अन्तै जागेछ कि
म एक्लै चिच्याइरहेछु, कहा विलाउछ यी आवाजहरू
वर्षाै वर्षाैपछि
एकदिन घर बस्दा
चाल पाइन्छ
जिन्दगीकाे असली चाल ।
बारीमा मगमगाउदाे रैछ ममीले लगाएकाे धनिया
भतिजी अाफुजत्तिकै अग्ली भैसकेकि रहेछ
अामाकाे अाधा कपाल फूलिसकेकाे रहेछ
लट्टाइकाे सेताे धागाेजस्तै गरी ।
न कुनै सपनाबाट अचानक ब्युझेकाे हु
दिनदिनै त अाउजाउ गरिरहन्छु
अाफ्नै घरमा, गेस्ट हाउस जस्ताे गरी ।
किन अाउनुहुन्छ ममी मेराे रूमसम्म अाइरन गर्ने बहानामा
किन चियाइरहनुहुन्छ ड्याडी अाधा खुलेकाे ढाेकाबाट
किन रिसाउछिन मेरी माया फाेन नउठाएकाे भन्दै
किन सुनाइरहन्छन् साथीहरू 'त ठूलाे भइस' भनेर ।
दाैडदा दाैडदै
बिहानदेखि बेलुकासम्म
बिर्सिसकेकाे रहेछु
कसका लागी हिड्दै छु
कसका लागी दाैडदै छु ।
दाैडाइरहन्छ सपनाकाे म्याराथाेनमा
दिनदिनै मलाइ
अाफ्नै अात्माबाट टाढातिर ।
जून फूलेछ आकाशैमा
खस्ला भन्ने डर
डर पसेछ मायाभित्र
कस्को छ र भर
आहै ! कस्को छ र भर
सुकिजाला हामीबिचको भरोशाको नदी
उडिजाला वालुवाझै मन्द-मन्द खुशी
नदी सुके आखीरमा
के नै गर्छ बगर
डर पसेछ मायाभित्र
कस्को छ र भर
आहै ! कस्को छ र भर
पानी बोकी बादल हिड्छ आकाशैको माथी
बादलभन्दा गर्हौ मन बोकिराछ छाती
छातीभित्र उठ्छ, डुब्छ
यस्तै-यस्तै लहर
डर पसेछ मायाभित्र
कस्को छ र भर
प्रिय चरी !
उडाइ लग मलाइ पनि तिमिसँगै
पर-पर, माथी-माथी
र खसालिदेउ
तिम्राे गहिराे जादुनगरी अाकाशभित्र कतै ।
यतिका बर्ष
हेर्दै एकटक याे नीलाे गहिराइमा
बर्बराए हाेला कत्ति कुरा
सुनाए हाेला के-के, के-के
अब अाफै सुन्न चाहन्छु
अाफैले बाेलेर बिर्सिसकेका चाहहरू
अाफैले देखेर नदेखेजस्ताे गरिरहेका सपनाहरू
यतै कतै गुञ्जीरहेकाे हाेला
मेरा सबै बाैलठ्ठी कुराहरू
म सब सुन्न चाहन्छु
एक एक गरेर ।
मलाइ प्यार छ तिम्राे याे अाकाशसँग
याे गहिराइसँग
याे उचाइसँग
मेराे सपनासँग ।
प्रिय चरी !
उडाइ लग मलाइ पनि तिमिसँगै
पर-पर, माथी-माथी
र खसालिदेउ
तिम्राे गहिराे जादुनगरी अाकाशभित्र कतै ।
म कुनै याममा यसरी रित्तेकाे थिएन
झरीमा पनि कत्ति भिझेकाे थिएन
आज खै कता अल्झे, कता बल्झे
थाहा छैन, म छु या छैन
घामलाइ माया नगर्नु, पाेल्छ भन्थे
जूनलाइ माया नगर्नु, डुल्छ भन्थे
तिमिलाइ घामजून बनाए, गल्ती गरे हैन?
आज खै कता अल्झे, कता बल्झे
थाहा छैन, म छु या छैन
अँधेरीमा एक्लै छु, जूनकिरीकाे माया लाग्छ
पाइलैपिच्छे सम्झना छ, जिन्दगीकाे माया लाग्छ
सम्झनामा छाै, बाकि जिन्दगीमा हाेइन
आज खै कता अल्झे, कता बल्झे
थाहा छैन, म छु या छैन
