खुशी

सबै छलकपटभन्दा पर

सबै मुकुण्डाेहरूभन्दा पर

जीवन बग्दैछ भने

बाँच्दैछौ सही मानेमा  ।

घाँस काट्दाकाट्दै

फाइल बाेक्दाबाेक्दै

मजदुरी गर्दागर्दै

यसै हिड्दाहिड्दै

फक्रिन देउ ओठ

र थपिदेउ एउटा अबाेध मुस्कान

बिना कुनै कारण

बिना कुनै प्रशङ्ग 

हर गुनासोहरू भन्दा पर

हर आग्रहहरू भन्दा पर

जीवन बग्दैछ भने

बाँच्दैछौ सही मानेमा  ।

चाैरहरूमा दुबाे सँगसँगै

हाँगाहरूमा पालुवा सँगसँगै

पलाउछ हरक्षण खुशी

मात्र मुस्कुराएर हेर ।

खुशी हुनु न जीवन हुनु हाे  ।

यो झरी

यो झरी किन यति रिसाएको छ

सायद मेरो आँखा थप रसाएको छ

मनभित्र अध्यारो के गुफा होला

गहिरोगरी मुटुमा घर बनाएको छ

रहस्यहरू काँडा बनी घोचिरहन्छन्

हरबखत मलाई अचेत बनाएको छ

भविष्यले सायद देला उत्तरहरू

वर्तमानले प्रश्नै-प्रश्न तेर्साएको छ

गम्भीर लाग्थे आफ्ना सपना साथी

सपनाले आज बहुत हसाँएको छ

तिम्रो मन सिउदोजस्तै रङ्गाउनुछ

बाँच्नुछ अझै कति, अझै कति रमाउनुछ

हरेक दिन तिम्रो मन सिउदोजस्तै रङ्गाउनुछ

शितलताको झरी छर्यौ

पत्थर थिए, देउता भए

मुस्कानको बत्ती बाल्यौ

अध्यारोमा झिलमिल बले

जिस्किएरै तिम्रो हात सधैभरी समाउनुछ

हरेक दिन तिम्रो मन सिउदोजस्तै रङ्गाउनुछ

चरीजस्तै आकाशमुनी

सँगै धर्तीमाथी हामी

सयौ वर्ष, जुनी-जुनी

सधै जीवनसाथी हामी

इन्द्रेणीझै सपना छ, हर रङले सजाउनुछ

हरेक दिन तिम्रो मन सिउदोजस्तै रङ्गाउनुछ

यो मनको तन्नामा

यो मनको तन्नामा अक्सर निदाउछु

म जे होइन त्यहि बताउछु

न हिजोको सम्झना, न बिहानी याद छ 

बस् छ जिन्दगी, रात-रातभर जाग्छ

कल्पनामा डुब्छु, धुँवामा हराउछु

म जे होइन त्यहि बताउछु

हत्केलामा खुशी अडेझै बस्छ

झन् बढी कस्छु, झन् बढी खस्छ

खै के-के अँगाल्छु, केसँग डराउछु 

म जे होइन त्यहि बताउछु

आफै-आफै

मेरो मान्छे छ आज टाढा कतै

मेरो नि दोष छ आधा जति

पाइलाहरू बढ्छन् आफै-आफै

म यात्रा रोजु-नरोजु

भेट्नेहरू भेट्छन् आफै-आफै

मनबाट खोजु-नखोजु

तिमि मबाट पर जादा उतै

मेरो नि दोष छ आधा जति

दुरी पो बढ्यो कि आफै-आफै

म तिमिलाइ सोधु-नसोधु

विश्वास ढल्यो कि आफै-आफै

म तिमिसँग बोलु-नबोलु

आज बुझे एक्लो हुँदा यतै

मेरो नि दोष छ आधा जति

मनको स्वरूप

न कसैले चित्रमा उतार्न सक्यो

न कसैले शब्दमा सार्न सक्यो

यो मनको स्वरूप के हो

यो मनको रूप के हो

छालजस्तो आउछ, जान्छ, पानी त होइन

जताततै उडिरहन्छ, यो हुरी त होइन

न कसैले रहस्य उघार्न सक्यो

न कसैले मनलाइ मार्न सक्यो

यो मनको स्वरूप के हो

यो मनको रूप के हो

कति चोटहरू दिन्छ, खुकुरी त होइन

कति चोटहरू लिन्छ, अचानो त होइन

न कसैले वशमा पार्न सक्यो

न कसैले नाता टार्न सक्यो

यो मनको स्वरूप के हो

यो मनको रूप के हो

मुक्तक-३६

रात सुन्दर हुन त्यहा तारा जलेकाे हुन्छ

फूल मुस्कुराउछ जब हुरी चलेकाे हुन्छ

ढुँगादिलकाे भएपनि, मान्छे न हु म पनि

सुन्दर ताजमहल पनि पत्थरले बनेकाे हुन्छ

केहि आज, केहि भोली

पाउनुछ, गुमाउनुछ, केहि आज, केहि भोली

सबको मुल्य चुकाउनुछ, केहि आज, केहि भोली

दागहरू बाडिसक्यो समयले सबको भागमा

अलि-अलि लुकाउनुछ, केहि आज, केहि भोली

चोट पर्दा, याद बढ्दा, जे गर्दा, मन दुख्छ

मनलाइ अझै सताउनुछ, केहि आज, केहि भोली

आकाशमाथी, आकाशमुनि, म नै त हुँ, जता पनि

यहि झुट बताउनुछ, केहि आज, केहि भोली

जताततै भौतारेर आखीर मैले 'म' भेट्टाए

अब संसार भेट्टाउनुछ, केहि आज, केहि भोली

बगिरहन, चलिरहन ...

नदिजस्तै जिन्दगीको दुई किनारा भइदिए

बगिरहन, चलिरहन, एक बहाना भइदिए

यादहरू, छालहरू, आइदिन्छ, गइदिन्छ

गहिराइमा मनलाइ डुबाई, बेहोशीमा लइदिन्छ

उत्रिनलाई, तैरिनलाई, कोहि सहारा भइदिए

बगिरहन, चलिरहन, एक बहाना भइदिए

आँखाहरू, साँझहरू, ढलिदिन्छ, निदाईदिन्छ

डुबाएर सपनीमा, अँधेरीमा तड्पाइदिन्छ

निदबाट ब्युझिनुछ, मेरो बिहान भइदिए

बगिरहन, चलिरहन, एक बहाना भइदिए

मुक्तक-३५

परेली बन्द हुनेछ, मन उडेर अत्तर बन्नेछ

तिम्राे नाम मुटुमा खाेपेर याे शरीर पत्थर बन्नेछ

रहिरहनेछ फूलहरू, रङहरू, यादहरू, पलहरू

म जलेपछि मात्र, मेरो जलन मत्थर बन्नेछ

मुक्तक-३४

मनकाे धुवा चीम्नी हुदै फुत्किन चाहन्छ

निष्फिक्री त्याे बादलसँग जिस्किन चाहन्छ

गुम्सीएर भित्र भित्रै कहाँ लुक्छ याे मन ?

सुरूङकाे याे यात्रा सकी निस्किन चाहन्छ

मुक्तक-३३

बादलुकाे पखेटीमा फूलकाे चित्र लेखेछु

पढ्नु, केही कुरा त्याे मनभित्र लेखेछु

सम्हाल्नु, म मुस्कानकाे एक थुङ्गा पठाउला

जहाँ-जहाँ जान्छु, एक नाम सर्वत्र लेखेछु

मुक्तक-३२

हिड्दाहिड्दै भेटियाे एउटा पत्थरकाे मन

पत्थरकै सिमाना किन कट्न सक्दैन जीवन ?

याे रातमा हराउछु र अन्तै बिहानी हुन्छु

म आँगाे लिन्छु तिमिबाट, म खरानी बन्छु

मुक्तक-३१

त्यसाे भन्दैमा तिमी न दाेधारमा आउ

बरू आउ, आउ मेराे उद्धारमा आउ

अरूबेला कहाँ यसरी दुख दिन्छु र

म घाटमा छु, आज त केही हतारमा आउ

मुक्तक-३०

म जलेकाे पल याे रात पनि जल्नेछ

चुपचाप अध्याराेमै चाँद पनि जल्नेछ

तिमी जलाउनुलाइ प्रेम भन्ठान्छाै

जति जल्छु म, याद पनि जल्नेछ

मुक्तक-२९

म पाेलीएर न आखीर सुन बनेकाे हुँ

रेटिएर न सारङ्गीकाे धुन बनेकाे हुँ

जलन अनि तड्पाइले मान्छे बन्दैछु

अध्याराेमा जल्दा जल्दै जून बनेकाे हुँ

मुक्तक-२८

म पाैडदा पाैडदै आफै नदी भएछु

महसुस गर्दैछु अलि अति भएछु

खुला आँखामै सजाए सपनाहरू

महत्वाकांक्षी अलि बढी भएछु

मुक्तक-२७

एक झाेक्का हावा आयाे, मन बगाएर गयाे

निभिसकेकाे खरानीमा आगाे लगाएर गयाे

खुब साेच्थे, छ मेराे चट्टानजस्ताे मन

यही मनमा काेमल रहर जगाएर गयाे

मुक्तक-२६

सामान्य हाे, जिन्दगी जन्मन्छ, अनि रितिन्छ

दुख नमनाउ न यार, याे एक दिन सिद्धिन्छ

मुस्कान भन्दा ठूलो हतियार देखिएको छैन

मुस्कुराएर त हेर, हरेक दुख जितिन्छ

मुक्तक-२५

ती चञ्चल यादहरू झन गजवकाे लाग्दैछ

हातबाट छुट्टिएपछि अजिवकाे लाग्दैछ

निकै गाढा बनिदिन्छन् केही विशेष साइनाेहरू

आज टाढिएपछि अझ नजिककाे लाग्दैछ