Showing posts with label गीत. Show all posts
Showing posts with label गीत. Show all posts

जिन्दगी - १

केही छटपटी छ वर्षाैदेखि
र साथ जिन्दगी छ वर्षाैदेखि
सायद यही छटपटी नै हाे जिन्दगी

म भीडमा मुस्कुराउछु, फिका भीडजस्ताे
जब एक्लै मुस्कुराउछु, लाग्छ जीवनजस्ताे
मनमा जलन छ वर्षाैदेखि
र साथ जिन्दगी छ वर्षाैदेखि
सायद यहि जलन नै हाे जिन्दगी

म जब निदाउदैन, लाग्छ सपनाजस्ताे
जब निदाउछु म, लाग्छ ननिदाएजस्ताे
पराइजस्ताे सपना छ वर्षाैदेखि
र साथ जिन्दगी छ वर्षाैदेखि
सायद यहि सपना नै हाे जिन्दगी

सुन साथी

पाेखीउला आँखाबाट हराउला शीतमाथी
या चुमेर ज्याेती जूनकाे, पुगुला आकाशमाथी
लडेर रूदा पनि
उडेर जून छुदा पनि
तिमी छाै र जिन्दगी छ जाति
सुन साथी, सुन साथी
सुन साथी, सुन साथी

हामी कुनै नदी थियाै
गुन्गुनाउथ्याै, बगीदिन्थ्याै
हामी कुनै यात्री थियाै
मुस्कुराउथ्याै, बढिदिन्थ्याै
आज फेरि त्यहि मुस्कान
सम्झेर नै मुस्कुराउछु
सम्झनाले आँखा छाेप्छ
आँखाभित्रै डुबिजान्छु
मुस्कुराउछ ओठ तर
गर्हाै हुन्छ मेराे छाती
सुन साथी, सुन साथी
सुन साथी, सुन साथी

केही बदमासी, केही स्याबासी
केही हाेश थियाे, केही बेहाेशी
हाम्राे छुट्टै उडान थियाे
सपनीकाे पखेटी थ्याे
कहा काेही एक्लै हुन्थ्याे?
मिलेरै दुख लखेटिन्थ्याे
अध्याराेमा मन हराइदिदा
साथी जूनकिरी बनिदिन्थ्याे
बलिदिन्थ्याे सधैभरी
सधैभरी जलिदिन्थ्याे
त्याे उज्यालाेकाे सम्झनाले
उज्यालिन्छ मेराे राती
सुन साथी, सुन साथी
सुन साथी, सुन साथी

यो रात आज

यो रात आज रातो छ किन, जूनमा छिटा लागेछ कि
रातो बनेर बगीरहेछ आँखाबाट आसुहरू

कहिले हुला मुक्त म, यो अनन्त अपार पीरबाट
खसिदिउ जस्ताे लाग्छ जिन्दगीजस्ताे याे भीरबाट
अध्यारो यो मनले कतै मेरो साास मागेछ कि
सुस्त सुस्त रूक्दैछ अब घाँटिबाट प्राण मेरो

हिड्दैछु एक्लै एक्लै, बोलाइदिने कोहि छैन
अञ्जान याे सुरूङभित्र डोहोर्याइदिने कोहि छैन
मलाइ यहि टक्क छोडि, बिहानी अन्तै जागेछ कि
म एक्लै चिच्याइरहेछु, कहा विलाउछ यी आवाजहरू

जून फूलेछ...

जून फूलेछ आकाशैमा
खस्ला भन्ने डर
डर पसेछ मायाभित्र
कस्को छ र भर
आहै ! कस्को छ र भर

सुकिजाला हामीबिचको भरोशाको नदी
उडिजाला वालुवाझै मन्द-मन्द खुशी
नदी सुके आखीरमा
के नै गर्छ बगर
डर पसेछ मायाभित्र
कस्को छ र भर
आहै ! कस्को छ र भर

पानी बोकी बादल हिड्छ आकाशैको माथी
बादलभन्दा गर्हौ मन बोकिराछ छाती
छातीभित्र उठ्छ, डुब्छ
यस्तै-यस्तै लहर
डर पसेछ मायाभित्र
कस्को छ र भर

आहै ! कस्को छ र भर

म कुनै याममा

म कुनै याममा यसरी रित्तेकाे थिएन
झरीमा पनि कत्ति भिझेकाे थिएन
आज खै कता अल्झे, कता बल्झे
थाहा छैन, म छु या छैन

घामलाइ माया नगर्नु, पाेल्छ भन्थे
जूनलाइ माया नगर्नु, डुल्छ भन्थे
तिमिलाइ घामजून बनाए, गल्ती गरे हैन?
आज खै कता अल्झे, कता बल्झे
थाहा छैन, म छु या छैन

अँधेरीमा एक्लै छु, जूनकिरीकाे माया लाग्छ
पाइलैपिच्छे सम्झना छ, जिन्दगीकाे माया लाग्छ
सम्झनामा छाै, बाकि जिन्दगीमा हाेइन
आज खै कता अल्झे, कता बल्झे
थाहा छैन, म छु या छैन

सधै सधै पर्खिरहे

सधै सधै पर्खिरहे नदी किनार ढुँगा बनेर
हिडि गयाै पारी तिमी माझिदाइकाे डुँगा बनेर

फाँटभरी राेपे माया, भीरतिर खाेज्याै
गहिराइमा खाेपे माया, तीरैतीर बुझ्याै
तुवालाेमा हराइरहे चुडिएकाे चङ्गा बनेर

हिउ भन्नु पग्ली बग्छ, पहाड उभीरन्छ
जून भन्नु हराइदिन्छ, रात कुरिरन्छ
बर्षाै कुरे म पहाड, बग्याै तिमी गँगा बनेर

तिमी पानी

तिमी पानी, बगिदियाै
म ढुँगा, उभीरहे
तिमी सागर बनिदियाै
म संगम कुरिरहे

थाेपा थाेपा विलाइदियाै
म प्यासी भइरहे
ए बादल ! हराइदियाै
म वर्षात, कुरिरहे

कहिले हिउ, जमिदियाै
म घाम हेरिरहे
कहिले यसै पग्लीदियाै
अञ्जुलीमा भरिदिए

तिम्राे आँखा

जति डुब्छु
त्यति जिउछु
लाग्छ सधै
त्यहि डुबिजाउ
तिम्राे आँखा
मेराे सपनाकाे तलाउ

देउ थाेरै थाेरै
त्याे मनकाे उजेली
हे मेरी रङ
हे मेरी इन्द्रेणी
जति रङ्गीन्छु
त्यति सङ्लीन्छु
ती औलाले
मेराे संसार रङ्गाउ
तिम्राे आँखा
मेराे सपनाकाे तलाउ

हिडिदेउ न एकपल
मेराे बाटाेभरी
खुशीले छचल्कीन्छ
खुशी आँखाभरी
जति हिड्छु
त्यति पाेखिन्छु
सँगै हिडिदेउ
अझ खुशी वर्षाउ
तिम्राे आँखा
मेराे सपनाकाे तलाउ

(2072-02-32)

मेराे माटाेमा

बतास बहदै गीत बनाउछ
नदी लहराउदै सङ्गीत सुनाउछ
झरना बनी मन भिरपाखा चुम्छ
मेराे माटाेमा मुरलीकाे धुन छ

गुराँस खुल्दा रङ्गीन्छ साँझ
गुलाब फूल्दा फूल्दछ आश
हाँगा हाँगाले जिस्किदै भन्छ
मेराे माटाेमा सारङ्गीकाे धुन छ

झरी वर्षिन्छ सब दुःख धुन
तारा टिल्पिलाउछ, केही भन्छ जून
सिँगै आकाश खुशीमा झुम्छ
मेराे माटाेमा मादलुकाे धुन छ

आशाकाे मुरली

चाेटमा पनि गीत गाइरहन्छ काेइली
भत्के पनि गुँड बनाइरहन्छ गाैथली
हामी पनि बजाऔँ न आशाकाे मुरली
वनभरी तिरिरि, मनभरी तिरिरि

आफ्नाे माटाे रूदा माया लागेर आउछ
घाम डुबेर जान्छ र फेरि जागेर आउछ
झरीमा पनि उस्तै नाचिरहन्छ जुरेली
निदमा पनि सपना फर्फराउछ परेली
आउ अब चलाऔँ न शीतल शीतल बयली
वनभरी सिरिरि, मनभरी सिरिरि

ढलेकै धराेहरमा उठ्दैछ अग्लाे हीमाल
उठ्दैछ गाउ-बेसी, उठ्दैछ सिँगाे नेपाल
किल्ला ढलेपनि बाचिरहन्छ कहानी
राती नभई कहाँ उदाउछ र बिहानी
चारैतिर बजाऔँ न उजेलीकाे बाँसुरी
वनैभरी तिरिरि, मनैभरी तिरिरि

जिन्दगी - २

टुटेकाे घर छ याे माटाेमा
तर अझै भर छ याे माटाेमा
यही भर नै हाे जिन्दगी

चाेटसँगै मुस्कुराउने मनजस्ताे
सँग्लीनेछ देश नया जीवनजस्ताे
केही चाेट छ याे माटाेमा
तर देश एकजुट छ याे माटाेमा
यहि एकता नै हाे जिन्दगी

ननिदाउदा लाग्छ सपनाजस्ताे
निदाउदा लाग्छ ननिदाएजस्ताे
घाइतेजस्ताे सास छ याे माटाेमा
तर केही आश छ याे माटाेमा
यहि आश नै हाे जिन्दगी

म किनार तर बगीराछु

म किनार तर बगीराछु
तिमी नदी किन राेकिराछ्याै
याे यात्रा अनाैठाे

म भिझेर नि सुकिसके
वालुवा पाे बनिसके
म वालुवा तर उडिराछु
तिमी पानी किन अडिराछ्याै
याे यात्रा अनाैठाे

सँगै छाै, साथ छैनाै
नजिक छाै, लाग्दैनाै
म पहाड तर बर्षीराछु
तिमी आकाश किन कुरिराछ्याै
याे यात्रा अनाैठाे

मैले गुलाब राेपेर माया फलाए

मैले गुलाब राेपेर माया फलाए
गुलाब त आखीर चुड्नेकाे भैगयाे
म याे माटाेमा हिड्छु भन्ने मान्छे
आकाश त आखीर उड्नेकाे भैगयाे

म जून हेर्छु
मुस्कुराउछु
केहि छ साेच्थे याे मुस्कानमा
म डाडाभरी हिड्छु
भीरमा जिउछु
केहि छ साेच्थे याे जिन्दगीमा
पाखामा दाैडिएर जिन्दगी रूझाए
जिन्दगी आखीर निथ्रूक्कै भैगयाे
म याे माटाेमा हिड्छु भन्ने मान्छे
आकाश त आखीर उड्नेकाे भैगयाे

म मेराे सपनीमा वनभरी धाए
वन मात्र पनि हाेइन रैछ संसार
चाेखाे भूमीमा चाेखै मन बनाए
मन मात्र पनि हाेइन रैछ संसार
थाेपा थाेपा सङ्गालेर चाेखाे माया लाए
माया भन्ने चिज लुट्नेकाे भैगयाे
म याे माटाेमा हिड्छु भन्ने मान्छे
आकाश त आखीर उड्नेकाे भैगयाे

सुन नसुन

म आगो लिएर तिमीबाट अब खरानी बन्छु
सुन नसुन म मेरो लुकेको कहानी भन्छु

यो कुनै समयले बगाउदैन यस्तो कथा छ
महसुस हुन्छ, देखिदैन, अर्कै व्यथा छ
यो रातमा हराउछु र अन्तै बिहानि हुन्छु
सुन नसुन म मेरो लुकेको कहानी भन्छु

हिड्दा हिड्दै भेटियो एउटा पत्थरको मन
पत्थरकै सिमाना किन कट्न सक्दैन याे जीवन
बिलाउछु अब कतै र नदेखिने गरी रुन्छु
सुन नसुन म मेरो लुकेको कहानी भन्छु

न बादलकाे कुरा गर

न बादलकाे कुरा गर
न आकाशकाे कुरा गर
गर तिम्राे मेराे कुरा
याे आभासकाे कुरा गर

कति ताेड्छु भन्छन् जून
जून त्यहि छ
कति झार्छु भन्छन् तारा
तारा उहि छ
न बतासकाे कुरा गर
न प्रकाशकाे कुरा गर
गर तिम्राे मेराे कुरा
याे आभासकाे कुरा गर

मर्छु भन्ने पनि देखे
मर्नु कुनै माया हाेइन
छाेड्छु भन्ने पनि देखे
छाेड्नु कुनै माया हाेइन
न दरबारकाे कुरा गर
न बनवासकाे कुरा गर
गर तिम्राे मेराे कुरा
याे आभासकाे कुरा गर

बजिया माया

बजिया मायाकाे कुरा सधै गरेर रित्तिए
समुंद्रकाे यात्रामा एक्लै परेर रित्तिए
कुनैबेला यी औलाले बजाउथे धुन तिम्रै
आज माग्याै यै बाँसुरी, म दिएर रित्तिए

ती आँखामा मिठाे चमक देखेर म लाेलाए
न कुनै इशारा नै थियाे, बिना शब्द नै बाेलाए
बिना कुनै तयारी म अध्याराे बाटाेमा निस्के
जब माेडीयाै तिमी नै,  जुगभरी म टाेलाए

नदीकाे बाटाे भएर हिड्दा नी रूझिनाै
न मैले साेचे केही, तिमीले नि साेचिनाै
एउटै डाेरीले जाेडियाैँ, तर हिड्नुछ अलग्गै
किन मैले नी बुझेन, किन तिमीले नि बुझिनाै

म त चरी

जहा घुमिहिडे नि म त चरी फर्कि आउछु आफ्नै गुँडमा
जहा डुलिहिडे नि, जहा उडिगए नि

बहारमा हास्दा नि, बजारमा बिक्दा नि
फेरिदैन मेराे प्वाखकाे रङ
आकाशमा उड्दा नि, जमिनमा खस्दा नि
फेरिदैन मधुर मुस्कान
आज छाेडिगए नि म त चरी फर्कि आउछु आफ्नै रूखमा
आज टाढा गए नि, आज पर भए नि

चाराे खाेज्दै देश छाेड्दै आए बरै अर्कै भूमीमा
कहा हुदाे रै'छ बरा मिठाे रस मरूभूमीमा
भूर्र उडिगए नि म त चरी फर्कि आउछु आफ्नै देशमा
अहिले अन्तै भए नि, अहिले अन्तै गए नि

याे सन्ध्या, याे साँझ

याे सन्ध्या, याे साँझ
चरीसँगै फर्केकाे छु
जहाँ भेट्थ्याै सधैभरी
त्यहीनिर पर्खेकाे छु
रँगैरँगकाे फूल बनी जीवनमा मेराे
तिमी आउछ्याै, आउदिनाै
भन न

छायाँ थिए यी गल्ली
साथी थिए यी बाटाे
हेर्दैछु, कुर्दैछु
त्यही चाेक, त्यही दाेबाटाे
याे रातलाइ साक्षी राखी
तारासँगै फर्केकाे छु
राेकेर समय याे
तिमीलाइ पर्खेकाे छु
शीतल जून बनी जीवनमा मेराे
तिमी आउछ्याै, आउदिनाै
भन न

न दाेष तिम्राे
न दाेष मेराे
खेल हाे समयकाे
समयकै हेरफेर हाे
सम्झनाकाे गीत गाउदै
बताससँगै फर्केकाे छु
रूझ्दैछु याे झरीमा
अझै पनि पर्खेकाे छु
सधै भरी मेरी बनी जीवनमा मेराे
तिमी आउछ्याै, आउदिनाै
भन न

तिमि नदिभै

तिमि नदिभै बगीरहन्छ्याै
म किनारामा रूझ्दै एक्लै रमाउछु
म बगरकाे मान्छे
तिमि सागरकाे मान्छे

सूर्यकाे घाम सक्दिन म दिन
शीतल जूनकाे उजेली दिनेछु
नदाज मलाइ कुनै तारासँग
ताराभन्दा बढि म जलिदिनेछु
तिमि चरीझै उडिरहन्छ्याै
म धर्तीमा तिम्राे छाया पछ्याउछु
म धर्तीकाे मान्छे
तिमि आकाशकाे मान्छे

छ केही त संघार मनमा
सायद त्यसैले केही भन्दिनाै
मैले खाेले याे दिलकाे आकाश
तिमि त अह केही बाेल्दिनाै
तिमि अर्कै संसार राेज्दैछ्याै
म भने यात्रामा तिमिलाइ खाेज्दैछु
म डुँगाकाे मान्छे
तिमि ढुँगाकाे मान्छे

बगर छोडी नदीसँगै बढ्नेगरी आउ
नरूक है अब केही गर्नेगरी आउ
आउ यो माटोको फेरौ कहानी

असीनाको भारी होला
होला, लक्ष्य पारी होला
आफ्नै घरको यो अध्यारो लखेट्ने गरी आउ
नरूक है अब केही गर्नेगरी आउ
आउ यो समयको तोडौ गुलामी

कहाँ मिल्छ खुशी अन्त
आफ्नै फाँटको त्यो सुगन्ध
आफ्नैपनमा, न्यानो मनमा अट्नेगरी आउ
नरूक है अब केही गर्नेगरी आउ
आउ स्वदेशको बदलौ बिहानी