मुक्तक-५

कि माटाेमुनी गल्नु छ, कि दाउरामाथी जल्नु छ

जता जता भन्छ जिन्दगी, उतै उतै चल्नु छ

समय तिम्रो, मेरो, अह ! रहेनछ कसैको

बिहान बनी जाग्नु छ, साँझ बनि ढल्नु छ

मुक्तक-४

न सर्माउदै भेट्नु छ, न भक्कानिदै छुट्नु छ

बस् भाेक छ केही, खाना खानु छ र चुठ्नु छ

प्रेमकाे आयु एक घडीकाे मात्र भा'छ अचेल

सँगै सुत्नु छ, सबेरै उठ्नु छ, एक्लै कुद्नु छ

मुक्तक-३

आँसु जम्मै जलाउनु, बस् मुस्कान फुलाउनु

अरूलाइ हाेइन, आफ्नै सपनीलाइ भगवान बनाउनु

यहाँ कहिले छाड्छ आफ्नै छायाले, थाहा हुन्न

छायाबिना बाँच्न सक्ने छुट्टै संसार बनाउनु

मुक्तक-२

तिमिलाइ चाहने काेही आफ्नो छ, याे एहसास गजबकाे हुन्छ

मिठाे बेचैनी हरपल, बिहान दिउसाे साँझ, गजबकाे हुन्छ

जिन्दगीकाे आखिरी लक्ष्य खुशी हाे, यहि मानेर चल्दै गर्दा

सँगै हिड्ने छ काेही खास, याे आभास गजबकाे हुन्छ

मुक्तक-१

तारा नउदाएरै रात आवाद भइरहेकाे हुन्छ

टाढा हुदाँ झन् गार्हो, याद आइरहेकाे हुन्छ

पानी जस्तै समय, कहा सुरू ? कहा खतम  ?

नभेट्दा पनि मनबाट सम्वाद भइरहेकाे हुन्छ

के ठूलो ?

भन- कलम, फूल, तरवारमा, के ठूलो ?

मरेपछि चिहान अनि दरबारमा, के ठूलो ?

बिदाइको आसुले धेरैथोक भनिरह्यो

दुलही लाई आमा र श्रृङ्गारमा, के ठूलो ?

म मन निचोरेर धन थुपारू कसरी ?

चोखो भावना र महँगो हारमा, के ठूलो ?

सपनाको बाटो सजिलो हुदैन पक्कै

बिस्तारै पुग्नु वा लड्नु हतारमा, के ठूलो ?

जिन्दगी कति सुखी, खुशी हुने रै'छ

के सानो भनी जोखियो, बेकारमा के ठूलो ?

साभार: https://www.sahityapost.com/2020/08/14575/ (२०७७-०५-१४)

बा

मैले बा'को कविता लेखेकै रहेनछु आजसम्म

बरू ईश्वरको कविता लेखेको रहेछु

आखीर, कुरा एउटै त हो ।

खालीपन

भित्तामा मजस्तै देखिने ऐना छ

मनजस्तै जलिबस्ने बल्ब छ

सपनाजस्तै झुण्डीरहेका 

केही पेन्टिङहरू छन्

र छ एउटा एक्लो खाली फ्रेम ।

त्यो फ्रेममा नटाँगिएको

तिम्रो फोटोले बोलाइरहेछ ।

+

टेबलमा बाँसी किताबहरू छन्

नक्कली फूल राख्ने फूलदानी छ

पानीको तीर्खा कुरिरहेको

नया बोतल छ

र छ लेखिन बाकी 

केही खाली पाना ।

ती पानामा नलेखिएको

कुनै कथाले झस्काइरहेछ ।

+

ओछ्यानमा अनिदो सिरानी छ

निर्जिव मोबाइल छ

यादहरूको धुँवाले बनेको

गर्हुँगो ब्ल्याङ्केट छ

र छ एउटा खाली-खाली मन।

यो मनभित्र बनिरहेको

खालीपनले सताइरहेछ ।