सामान्य हाे, जिन्दगी जन्मन्छ, अनि रितिन्छ
दुख नमनाउ न यार, याे एक दिन सिद्धिन्छ
मुस्कान भन्दा ठूलो हतियार देखिएको छैन
मुस्कुराएर त हेर, हरेक दुख जितिन्छ
ती चञ्चल यादहरू झन गजवकाे लाग्दैछ
हातबाट छुट्टिएपछि अजिवकाे लाग्दैछ
निकै गाढा बनिदिन्छन् केही विशेष साइनाेहरू
आज टाढिएपछि अझ नजिककाे लाग्दैछ
म जुन धुन बजाउछु, अरूले बजाउन सक्दैन
मेराे दर्दकाे घेराभित्र काेही आउन सक्दैन
म त अध्याराेमै रमाउछु मेराे जुनकिरीसँग
झुटाे जूनतारा म सजाउन सक्दैन
पर्खाइकाे मैनबत्ती लगातार बल्छ
अनि एकदिन याे ढल्छ र सबथाेक जल्छ
अहिलेसम्म गार्हाे भा'छ तिमीबिना चल्न
भाेलिसम्म नि नचल्ला, पर्सीबाट चल्छ
बिजुली चम्कन्छ, हराउछ
मान्छे बिनासित्ती डराउछ
याे मनकाे कुनै भर हुदैन
के के साेच्छ, के के गराउछ
म चाहन्छु जुन नाता, त्यहि ताेडिदिन्छु, गजब गर्छु
याे मन थाम्न खाेज्छ, म हात छाेडिदिन्छु, गजब गर्छु
जिन्दगीकाे चङ्गा सबले खुला आकाशमा उडाए
म पागल चङ्गा, केवल झरीमा उडिदिन्छु, गजब गर्छु
भनेथे नि केहि घडि थप बरालिन्छु
अब त बेला भो, आफै समालिन्छु
कहाँ हुन्छ दैत्य, कहाँ दैव बरै ?
आफै मैलिन्छु, आफै पखालिन्छु
तिमी बुझ्दिनाै, म बताउन सक्दिन
तिमीलाइ म आराेप लगाउन सक्दिन
घर भत्कीएकाे जब थाहा भयाे
निराेजस्तै बाँसुरी बजाउन सक्दिन
Subscribe to:
Comments (Atom)
