म वालुवामा पनि फूल फूलाउछु
जे गर्दा पनि खुशी कमाउछु
तिमी आउछाै भन्ने थाहा छ
तिमीलाइ पर्खिदा पनि रमाउछु
कहिले घाम चाहिन्छ, कहिले बादल चाहिन्छ
मलाइ हर माैसममा तिमी पागल चाहिन्छ
खै थाहा छैन के जाल बुन्दैछ दुनिया
मलाइ लुक्नलाइ तिम्राे आँचल चाहिन्छ
जिन्दगीकाे बाटाे ओरालाे छ, उकालाे छ
सपनीमा कहिले जून छ, कहिले अध्याराे छ
मभित्र सास जसरी, तिमी त्यसरी छाै
मनबाट निकाल्न तिमिलाइ बहुत गार्हो छ
न ढुँगाले देउता बनाउछ, न देउताले ढुँगा बनाउछ
मान्छे बहुत बाठाे छ, नदी तर्न न डुँगा बनाउछ
कालाे मनकाे वरिपरी जाे छर्नुछ अत्तरकाे झरी
टिप्नुछ कुनैदिन, र त फूलकाे थुङ्गा बनाउछ
तड्पिन्छ मन त्यसै, माया अलि ज्यादा छ
कृष्ण यहाँ एक्लै छ, खै कुन्नी कता राधा छ
याे मन, मेराे जिवन त्याे चाँदकाे नाम गरिदिए
कहिले चाँद विलाउछ, कहिले चाँद आधा छ
कि माटाेमुनी गल्नु छ, कि दाउरामाथी जल्नु छ
जता जता भन्छ जिन्दगी, उतै उतै चल्नु छ
समय तिम्रो, मेरो, अह ! रहेनछ कसैको
बिहान बनी जाग्नु छ, साँझ बनि ढल्नु छ
न सर्माउदै भेट्नु छ, न भक्कानिदै छुट्नु छ
बस् भाेक छ केही, खाना खानु छ र चुठ्नु छ
प्रेमकाे आयु एक घडीकाे मात्र भा'छ अचेल
सँगै सुत्नु छ, सबेरै उठ्नु छ, एक्लै कुद्नु छ
आँसु जम्मै जलाउनु, बस् मुस्कान फुलाउनु
अरूलाइ हाेइन, आफ्नै सपनीलाइ भगवान बनाउनु
यहाँ कहिले छाड्छ आफ्नै छायाले, थाहा हुन्न
छायाबिना बाँच्न सक्ने छुट्टै संसार बनाउनु
Subscribe to:
Comments (Atom)
