सन्ध्या पछिको रातमा
गुँडहरु कठ्याङ्ग्रीए झै
कति रातहरुमा कविता
आगोबिना जाँगै बस्यो होला
कति रातहरुमा कविता
चीसो सिरेटोमा खस्यो होला
भ्रुण कविताका गरम खल्तीहरु
कैयौ पटक वेश्यालयमा पनि छिरे भन्छन्
शब्दकविताका बाढीहरुले
कैयौ चोटी लामै भ्रम छरे भन्छन्
तर धेरै अनुसन्धानको निष्कर्षमा
एउटै कुरा साझा बन्यो
अब कविताहरुको दस्तुर बुच्चर शाखाले लिनेछ
र प्रत्यक कविताहरुले गुलाबी स्काफ
अनिवार्य रुपले लगाउनुपर्नेछ

अनी त्यसैले होला अचेल
कुटोमा रगत चुहाउने बुढीले पनि गुलाबी स्काफ लगाउछिन
डोकोमा ढाड कुहाउने अधबैसेले पनि गुलाबी स्काफ लगाउछिन
फुलको महिमामा गीत लेख्ने कवियत्रीले पनि गुलाबी स्काफ लगाउछिन
मन्दिरका ढोङ्गी ढुँगाहरुकी हितैषीले पनि गुलाबी स्काफ लगाउछिन
चोक-चोकमा सालीकलाई गुलाबी स्काफ लगाइन्छ अचेल
फुटपातका अल्लारेहरुलाई पनि गुलाबी स्काफ भिराइन्छ अचेल
सिंहदरबार, सिँगो घरबार र नाँगो तरवार
गुलाबी स्काफमै सुरक्षित छ रे
र्णाली, वादी र जनजातीले
गुलाबी स्काफमै भाग्य कोरेको हो रे
भनिन्छ शताब्दीकै महान रचना हो गुलाबी स्काफ
साझा युगीन सपना हो गुलाबी स्काफ
तर यी को पागल कविताहरु हुन सडकमा
गुलाबी स्काफ बेगर ?
के यीनीहरुलाई थाहा छैन ?
अब कविताहरुको दस्तुर बुच्चर शाखाले लिनेछ
र प्रत्यक कविताहरुले गुलाबी स्काफ अनिवार्य रुपले लगाउनुपर्नेछ ।

3 comments (Click here to Comment):

मंजु मार्मिका said...

Namaskar,
Yakdamai ramro 6 Kabita

नाकिमा said...

एक भोट यो कविताको पक्षमा !

नदीश said...

कविताको विशेषता: पृथक विम्व !

Post a Comment