एकदिन घर बस्दा

वर्षाैपछि
वर्षाै वर्षाैपछि
एकदिन घर बस्दा
चाल पाइन्छ
जिन्दगीकाे असली चाल ।

गमलाभरी फूलिसके रहेछन् रङ्गीबिरङ्गी फूलहरू
बारीमा मगमगाउदाे रैछ ममीले लगाएकाे धनिया
भतिजी अाफुजत्तिकै अग्ली भैसकेकि रहेछ
अामाकाे अाधा कपाल फूलिसकेकाे रहेछ
लट्टाइकाे सेताे धागाेजस्तै गरी ।

न कुनै मुग्लानबाट अाजै फर्केकाे हु
न कुनै सपनाबाट अचानक ब्युझेकाे हु
दिनदिनै त अाउजाउ गरिरहन्छु
अाफ्नै घरमा, गेस्ट हाउस जस्ताे गरी ।

बल्ल बुझ्दैछु
किन अाउनुहुन्छ ममी मेराे रूमसम्म अाइरन गर्ने बहानामा
किन चियाइरहनुहुन्छ ड्याडी अाधा खुलेकाे ढाेकाबाट

बल्ल बुझ्दैछु
किन रिसाउछिन मेरी माया फाेन नउठाएकाे भन्दै
किन सुनाइरहन्छन् साथीहरू 'त ठूलाे भइस' भनेर ।

हिड्दा हिड्दै
दाैडदा दाैडदै
बिहानदेखि बेलुकासम्म
बिर्सिसकेकाे रहेछु
कसका लागी हिड्दै छु
कसका लागी दाैडदै छु ।

याे शहर
दाैडाइरहन्छ सपनाकाे म्याराथाेनमा
दिनदिनै मलाइ
अाफ्नै अात्माबाट टाढातिर ।

जून फूलेछ...

जून फूलेछ आकाशैमा
खस्ला भन्ने डर
डर पसेछ मायाभित्र
कस्को छ र भर
आहै ! कस्को छ र भर

सुकिजाला हामीबिचको भरोशाको नदी
उडिजाला वालुवाझै मन्द-मन्द खुशी
नदी सुके आखीरमा
के नै गर्छ बगर
डर पसेछ मायाभित्र
कस्को छ र भर
आहै ! कस्को छ र भर

पानी बोकी बादल हिड्छ आकाशैको माथी
बादलभन्दा गर्हौ मन बोकिराछ छाती
छातीभित्र उठ्छ, डुब्छ
यस्तै-यस्तै लहर
डर पसेछ मायाभित्र
कस्को छ र भर

आहै ! कस्को छ र भर

प्रिय चरी !

प्रिय चरी !
उडाइ लग मलाइ पनि तिमिसँगै
पर-पर, माथी-माथी
र खसालिदेउ
तिम्राे गहिराे जादुनगरी अाकाशभित्र कतै ।

यतिका बर्ष
हेर्दै एकटक याे नीलाे गहिराइमा
बर्बराए हाेला कत्ति कुरा
सुनाए हाेला के-के, के-के
अब अाफै सुन्न चाहन्छु
अाफैले बाेलेर बिर्सिसकेका चाहहरू
अाफैले देखेर नदेखेजस्ताे गरिरहेका सपनाहरू
यतै कतै गुञ्जीरहेकाे हाेला
मेरा सबै बाैलठ्ठी कुराहरू
म सब सुन्न चाहन्छु
एक एक गरेर ।

मलाइ प्यार छ तिम्राे याे अाकाशसँग
याे गहिराइसँग
याे उचाइसँग
मेराे सपनासँग  ।

प्रिय चरी !
उडाइ लग मलाइ पनि तिमिसँगै
पर-पर, माथी-माथी
र खसालिदेउ
तिम्राे गहिराे जादुनगरी अाकाशभित्र कतै ।

म कुनै याममा

म कुनै याममा यसरी रित्तेकाे थिएन
झरीमा पनि कत्ति भिझेकाे थिएन
आज खै कता अल्झे, कता बल्झे
थाहा छैन, म छु या छैन

घामलाइ माया नगर्नु, पाेल्छ भन्थे
जूनलाइ माया नगर्नु, डुल्छ भन्थे
तिमिलाइ घामजून बनाए, गल्ती गरे हैन?
आज खै कता अल्झे, कता बल्झे
थाहा छैन, म छु या छैन

अँधेरीमा एक्लै छु, जूनकिरीकाे माया लाग्छ
पाइलैपिच्छे सम्झना छ, जिन्दगीकाे माया लाग्छ
सम्झनामा छाै, बाकि जिन्दगीमा हाेइन
आज खै कता अल्झे, कता बल्झे
थाहा छैन, म छु या छैन

सधै सधै पर्खिरहे

सधै सधै पर्खिरहे नदी किनार ढुँगा बनेर
हिडि गयाै पारी तिमी माझिदाइकाे डुँगा बनेर

फाँटभरी राेपे माया, भीरतिर खाेज्याै
गहिराइमा खाेपे माया, तीरैतीर बुझ्याै
तुवालाेमा हराइरहे चुडिएकाे चङ्गा बनेर

हिउ भन्नु पग्ली बग्छ, पहाड उभीरन्छ
जून भन्नु हराइदिन्छ, रात कुरिरन्छ
बर्षाै कुरे म पहाड, बग्याै तिमी गँगा बनेर

प्रेम

रिसाउदै पssssर पुगेर
टक्क अडिइन उनी
र फनक्क घुमेर
यसरी अाइन मेराे अँगालाेमा
कि झन अग्लीयाे मेराे मायाकाे अाइफिल ।

रिस, अावेग भन्दा
साच्ची धेरै शक्तिशाली छ प्रेम  ।

तिमी पानी

तिमी पानी, बगिदियाै
म ढुँगा, उभीरहे
तिमी सागर बनिदियाै
म संगम कुरिरहे

थाेपा थाेपा विलाइदियाै
म प्यासी भइरहे
ए बादल ! हराइदियाै
म वर्षात, कुरिरहे

कहिले हिउ, जमिदियाै
म घाम हेरिरहे
कहिले यसै पग्लीदियाै
अञ्जुलीमा भरिदिए

बालापनकाे लार्भा

बाबै !
याे बालापनकाे लार्भा छ नी
निकै सुन्दर हुन्छ पुतलीभन्दा पनि
तर याे छट्टु संसारलाइ
केवल मन पर्छ पुतलि
र त जबर्जस्ती बदलिदिन्छ
बालापनकाे निर्दाेष लार्भालाइ
एउटा फिका पुतलीमा
अाफैले छानेकाे फिका रङमा ।

यहा जाेडताेडले लागीरहेछ बजार पुतलीकाे
बडाे प्रतिस्पर्धा छ 'अब्बल अाउने हाे काे  ?'
दिनदहाडै उडाइदैछ पुतली
बिना प्राणका यी फिका पुतली
निर्जीव चङ्गाजस्तै गरी ।

हेर !
चारैतिर हेर !
लाै मजाले हेर !
काे-काे डाेरी तान्दैछन् ?
काे-काे लट्टाइ बेर्दैछन्  ?
काे-काे पुतली उडाउदैछन्  ?

जन्मनासाथ बेरिदाे रहेछ लार्भा
समाजले उनेकाे माकुरी जालमा ।

बिचरा बालापनकाे लार्भा !
सास लिन जान्दा-नजान्दै
बाेक्न थाल्दाे रहेछ
एउटा वयश्क बाेझ
बामे सर्न सिक्दा-नसिक्दै
घाेक्न थाल्दाे रहेछ
एउटा बासी पुतलीशास्त्र ।

देखाएर दुइचार पुतलीकाे उडान
झारिदाे रहेछ अरू सयाै पंखेटा
पिलाएर रङहरूकाे चर्काे मादकता
चाेरिदाे रहेछ चञ्चन बालापन
अनि झुक्याएर सपनाकाे बधशालामा
थिचिदाे रहेछ सयाै लार्भाकाे घाँटी ।

बाबै  !
यदि सबै निर्दाेष लार्भा जिउन पाउथे त
यदि सबै बालापन निस्फिक्रि फक्रिन पाउथे त
कति सुन्दर हुन्थ्याे हाेला है याे संसार
अाहा ! पुतली नै पुतलीकाे रङ्गीन संसार ।
(१२-०९-०७२)